psichis-ge-heiron
ΑΦΙΕΡΩΣΗ
Σ’ ΕΚΕΙΝΑ που ήταν και δεν είναι,
σ’ εκείνα που δεν θέλω αλλά είναι,
σ’ εκείνα που ΘΕΛΩ και δεν είναι,
σ’ εκείνα που θα είναι και δεν είναι,
και κυρίως, σ’ εκείνα που ήταν, είναι και θα είναι για πάντοτε μαζί μου! …
… ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ …
!
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Τούτη η «ποιητική συλλογή», είναι το σύνολο της ποιητικής μου δραστηριότητας μέχρι σήμερα, που συγκεντρώθηκε εδώ με χρονολογική σειρά και μόνο, χωρίς να έχει την οποιαδήποτε συγκεκριμένη θεματική ενότητα.
Είναι το γέννημα των προσωπικών μου συναισθημάτων, που εκφράσθηκαν κατά καιρούς αυτόματα και χωρίς επιτήδευση, απλώς και μόνο για να καλύψουν την ανάγκη της έκφρασής μου, την ανάγκη να βρίσκομαι μ’ έναν ακόμα διαφορετικό τρόπο σε «επαφή» με το περιβάλλον μου.
Με καθαρό αυτοβιογραφικό υπόβαθρο, δεν επιδιώκεται από τη συλλογή μου οποιαδήποτε παιδευτική χρησιμότητά της, αλλά ούτε και οποιαδήποτε σημασιολογική αξίωση φυσικά, καθώς οι πηγές της έμπνευσής μου, δεν ήταν παρά διάφορα τυχαία πρόσωπα, που πέρασαν και σημάδεψαν λίγο ή πολύ έντονα, καλώς ή κακώς ενίοτε, ευτυχώς ή και δυστυχώς με την παρουσία τους τη ζωή μου.
Αναγνωρίζοντας πάντως τη συμβολή τους στην όποια δομή των συναισθημάτων μου, οφείλω και τους αποδίδω μ’ ευγνωμοσύνη, …
τις ειλικρινείς ευχαριστίες μου!
Παρασκευή 15-6-2007/01.33΄
ΑΝΤΩΝΙΟΣ Μαρτίνης
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Όταν την Κυριακή 12-6-1983/23.00΄ είχα γράψει το πρώτο μου ποίημα, έδωσα την υπόσχεσή μου στην «ποίηση», να μην την … ξαναταλαιπωρήσω!
Δεν κράτησα όμως την υπόσχεσή μου αυτή!
Ξεκινώντας το 2003 τη σχέση μου με την Α…, άρχισα να γράφω κάποιες μικρές ερωτικές σημειώσεις … παρηγοριάς σ’ ένα μπλοκάκι, το οποίο άφηνα δίπλα στην κρεβατοκάμαρα και πάνω στο κομοδίνο μου, δηλαδή κάποιου είδους ερωτήματα προς τον εαυτό μου περί της σχέσεως αυτής. Μόλις το είδε, αντιμετωπίζοντάς το σαν ένα ιδιόμορφο και πρωτότυπο παιχνίδι, άρχισε ν’ απαντάει σ’ αυτά, αφήνοντας κι εκείνη μερικές δικές της σημειώσεις, δημιουργώντας έτσι μεταξύ μας κι ένα άλλο πιο ιδιαίτερο και πιο γοητευτικό κανάλι επικοινωνίας! Δυστυχώς όμως, αυτό κράτησε ελάχιστα παρά τη γοητεία του, αφού για τους δικούς της λόγους δεν ήθελε ν’ αφήνει πίσω της στοιχεία της παρουσίας της στο χώρο μου, όπως ακριβώς κάνει και κάθε ευσυνείδητος … παράνομος επαγγελματίας! … … …
Ο σπόρος όμως της αθετήσεως της παραπάνω υποσχέσεώς μου προς την ποίηση, είχε πια φυτευτεί! Κι όσο ο έρωτάς μου για κείνη δυνάμωνε, τόσο κι ο σπόρος αυτός ρίζωνε οριστικά σαν παρείσακτο ζιζάνιο, σαν λύκος στα ευλογημένα τα χωράφια της! Ειδικότερα δε, όταν μου ’δωσε και διάβασα τα δικά της καταπληκτικά κατά την άποψή μου ποιήματα, που πραγματικά μ’ εντυπωσίασαν πάρα πολύ!
Κι αφού ρίζωσε τότε για τα καλά, άντε μετά να τον ξεκάνεις! Ακόμα κι αν τον ξεριζώσεις απ’ τη μια, ριζώνει σε μιαν … άλλη! Λύκος είν’ αυτός, άμα ριζώσει δεν ξεριζώνει εύκολα, ίσως … να μην ξεριζωθεί και ποτέ! … … … Μακάρι! … … …
Χμ, … λύκος, όπως … … … Έρωτας!!! … … …
Κυριακή 17-6-2007/11.27΄
