demona
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Στο χωριό μου το Λουτρό Ελασσόνας, επιχείρησα το 2017, να ψηφιοποιήσω την εναπομείνασα πολιτιστική του κληρονομιά. Τα στοιχεία και κυρίως τα τραγούδια που πρόλαβα να συγκεντρώσω, με εξέπληξαν ευχάριστα, όχι μόνο με τον συναισθηματικό τους πλούτο, αλλά και με τον ανεκτίμητο γλωσσικό τους, καθώς μετέφεραν με την προφορική παράδοση από γενιά σε γενιά, ατόφια αρχαία λήμματα όπως το πλέον χαρακτηριστικό, «μη γαρ»! Μα και η μουσικότητά τους ήταν εκπληκτική, με μια βαθιά, στιβαρή, δωρική διάσταση, την οποία στόλιζαν περίτεχνα σαν ιωνικά στοιχεία, κάποια υπέροχα νι και νε σκορπισμένα έντεχνα ανάμεσα στις λέξεις, ώστε να βγαίνουν όμορφα τα μελωδικά μέτρα! Τραγούδια Παρθενώνες με λίγα λόγια! …
Αυτές οι εντυπωσιακές διαπιστώσεις όμως, μου προκάλεσαν και την πιο εύλογη θα έλεγε κανείς απορία, για το τι ήταν αυτό, που ανέκαμψε αυτή την παραγωγή τόσο καταπληκτικών τραγουδιών; Και μετά από λίγη σκέψη, νομίζω πως βρήκα και τη σωστή απάντηση. Η παραγωγή των δημοτικών τραγουδιών, σταμάτησε απότομα με την εμφάνιση των πρώτων μηχανημάτων αναπαραγωγής ήχου, με τα πρώτα πικάπ όσοι τα θυμούνται. Με την εμφάνισή τους και την εμπορευματοποίηση των βινυλίων, το τραγούδι από κοινωνικό αγαθό που ήταν έως τότε και παράγονταν αβίαστα με τη συνεισφορά του καθενός χωρίς επωνυμία, για την εξυπηρέτηση της διασκέδασης στους γάμους, στα πανηγύρια και στα υπόλοιπα λαϊκά γλέντια, έγινε πλέον ένα ακόμη καταναλωτικό αγαθό και μάλιστα, εξαιρετικά επικερδές! Έτσι οι ως τότε άμισθοι λαϊκοί δημιουργοί, είτε μετατράπηκαν αυτοβούλως σε καλλιτεχνητούς εμπόρους, είτε ισοπεδώθηκαν κάτω από την ορμητική επέλαση του επώνυμου καταναλωτισμού και την χυδαία αξίωση, των πρωτόγνωρων και γελοίων «πνευματικών δικαιωμάτων»!
Ποια πνευματικά δικαιώματα; Δεν υπάρχουν και δε νοούνται πνευματικά δικαιώματα στα πολιτισμικά προϊόντα! Τα μόνα δικαιώματα που δύναται ν’ αξιωθούν γι’ αυτά, είναι εμπορικά και μόνο εμπορικά, όπως ακριβώς και σε κάθε άλλο εμπορεύσιμο αγαθό! Κι αυτά μπορούν να αξιωθούν από τους παραγωγούς τους, αποκλειστικώς και μόνο μέχρι την δημοσιοποίηση των προϊόντων τους στο κοινό. Από την ώρα που οποιοδήποτε πολιτισμικό αγαθό, εκτεθεί με οποιονδήποτε τρόπο στο κοινό του, μη εξαιρουμένης ακόμα και της κλοπής του (για την αποτροπή της οποίας, οφείλει να μεριμνά ο παραγωγός), αυτομάτως μετατρέπεται σε δημόσιο και κοινωνικό αγαθό!!! … Γίνεται δημοτικό, ανήκει στην κοινωνία και στον διακριτικό σεβασμό της. Από κει και πέρα, δεν νοούνται οποιαδήποτε δικαιώματα και σ’ οποιονδήποτε!!! … Θεία δίκη για τους λαϊκούς δημιουργούς που αλώθηκαν στην επέλαση του καταναλωτισμού!; … Έστω! …
Σκέφτηκα λοιπόν, πως θα είχε πολύ ενδιαφέρον η διερεύνηση της κοινωνικής δυνατότητας, παραγωγής νέων δημοτικών τραγουδιών. Εκείνο που χρειάζονταν, ήταν η γόνιμη παρακίνηση των δημιουργικών ατόμων και κάποιος φιλότιμος, να πέσει πρώτος βορά στο πεδίο της κριτικής των ηλιθίων! Κι αφού στα πολιτισμικά ζητήματα είμαι εξαιρετικά ευαίσθητος και υπέρ του δέοντος φιλότιμος, δημιούργησα με πάθος στο κοινωνικό δίκτυο facebook τη σελίδα «στιχάρια – νουθεσίες», όπου άρχισα να δημοσιεύω δικά μου στιχουργήματα, με απλή δομή και ταπεινά τεχνικά στοιχεία, μήπως και προκαλέσω το αντίστοιχο ενδιαφέρον και σε άλλους. Οι κοινωνικές συνήθειες όμως, αλλάζουν τρομερά δύσκολα και τις περισσότερες φορές, ούτε καν επηρεάζονται!!! … Οι αλλαγές, θέλουν τον χρόνο τους για να καρποφορήσουν, θυσίες, υπομονή κι ενίοτε, πάρα μα πάρα πολύ βαρύ προσωπικό κόστος!!! …
demona
demona demona demona demona demona demona
