erotini
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Από την πρώτη κιόλας μέρα στη Σκιάθο, ψάχνοντας να βρω την ομορφότερη της γειτονιάς, οι ματιές μας διασταυρώθηκαν κι επικοινωνήσαμε αμέσως (η γοητεία της φύσης)! Τα μάτια μου της είπαν πως μ’ αρέσει, πως μ’ αρέσει πάρα πολύ κι εκείνης, μου απάντησαν πως με κατάλαβε, μα και πως παρότι δεν της άρεσα, την κολάκευε το ενδιαφέρον μου.
Και σαν καθαρόαιμο θηλυκό, το βράδυ την ώρα που κυριολεκτικά την έτρωγα με τα μάτια μου, πήγε επιδεικτικά στο αγόρι της που ακόμη δεν γνώριζα πως είχε και του ’τριψε τρυφερά τους ώμους του. Μου υπέδειξε δηλαδή μ’ αυτή την ασυνείδητη, τη φυσική ενστικτώδη κίνηση, τον αντίπαλό μου! Αυτόν από τον οποίο εάν πραγματικά την ήθελα, θα έπρεπε μαχητικά πια να την διεκδικήσω!
Μια κίνηση τόσο φυσιολογική, που ούτε καν την κατάλαβε η ίδια! Μία απ’ αυτές τις ελάχιστες και γνήσιες αρχέγονες αντιδράσεις, που κουβαλάμε ακόμα σαν είδος από την εποχή των σπηλαίων! Μια τόσο θηλυκή και πρωτόγονη κίνηση, που μ’ έκανε κυριολεκτικά να την λατρέψω! Κι αυτή μικρή, άσοφη κι απαίδευτη σε τέτοια απόκρυφα μονοπάτια εμπειριών και γνώσης, ούτε καν υποψιάστηκε τη βαθιά θηλυκότητα που εξέπεμψε με την κίνησή της αυτή, να μου δείξει δηλαδή ασυναίσθητα και γρήγορα γρήγορα το αγόρι της, τον ερωτικό μου αντίπαλο.
Ερωτίνη! Ναι Ερωτίνη, έτσι τη βάφτισα εγώ. Μια γλυκιά, μια παθιασμένη Ερωτίνη! Πόση θηλυκότητα, πόσος αρχέγονος αισθησιασμός, πόσος εκρηκτικός ερωτισμός σε μια τόσο απλή, ασυναίσθητη κίνηση! Κυριολεκτικά μια γήινη ποίηση! Ένα λυρικό έπος της πηγαίας φυσικότητας! Κι ήταν τόσο όμορφη, μα τόσο όμορφη πανάθεμά την, που οι 12 μέρες στο νησί, υπήρξαν αρκετές για να μην την ξεχάσω ποτέ στη ζωή που μου απόμεινε! Το χαμόγελό της έσταζε μέλι κι όταν, ω κι όταν έρχονταν εκείνη η μαγική στιγμή αργά το βράδυ, που έλυνε επιτέλους τα ελαφρώς σπαστά μαλλιά της και χύνονταν στους ώμους, πόσο ήθελα να την αρπάξω στην αγκαλιά μου και να … μη μπορέσει να μας ξεκολλήσει ποτέ, ούτε θεός, ούτε διάολος!
Μα το πιο εντυπωσιακό απ’ όλα ήταν, πως εκείνη τη στιγμή ήμουνα ήδη ερωτευμένος με τη Δαιμόνα μου κι η Ερωτίνη, όχι μόνο δεν έκοψε κάτι από τα συναισθήματα που ένοιωθα για τη Δαιμόνα, αλλά το αντίθετο, τα διπλασίασε προσθέτοντας και τα δικά της! Πλημμύρισε και κάλυψε απ’ άκρη σ’ άκρη, το ερωτικό κενό της σάρκας, του θηριώδους ερωτισμού, του πρωτόγονου πόθου που η Δαιμόνα δεν έπρεπε ακόμα να καλύψει! Ερωτευμένος για πρώτη φορά στη ζωή μου, με δυο υπέροχα και καθαρόαιμα θηλυκά. Με δυο πραγματικές γυναίκες. Μα και χωρίς η μία να στερείται κάτι από τα συναισθήματά μου για την άλλη! Εκπληκτική εμπειρία, ευλογημένες στιγμές! Πόσες γυναίκες τάχα, πόσοι έχουνε, πόσοι είχανε πάνω στη Γη την τύχη τους, να τους ερωτευθούνε τόσο!; … Και πόσοι είχαν την τύχη μου, ν’ … αγαπηθούνε τόσο!; …
Εκείνος που ερωτεύεται ποθεί, εκείνος π’ αγαπάει άγει (κι ας μην το ξέρει) … Όταν ερωτεύεσαι το ξέρεις, όταν αγαπάς όμως, όταν γίνεσαι είδωλο και πνευματικός οδηγός, διαμορφωτής της ψυχής και του χαρακτήρα κάποιου, δεν το ξέρεις πάντα! …
… Η Δαιμόνα της καρδιάς κι η Ερωτίνη του πόθου! …
… οι μούσες μου, οι έρωτές μου οι στερνοί …
… τ’ Αποσπερίτη! …
… ΣΑΣ ΕΡΩ …
erotini
erotini erotini erotini erotini erotini erotini
