(Απαραίτητη διευκρίνιση: Λόγω της ελληνικότητας της εμπνεύσεως του ΠΑΝΤΕΧΝΟΥ, μόνη επίσημη γλώσσα του, είναι η ελληνική.
Σημείωση για τους ελληνόγλωσσους: H έκθλιψη (’) αποφεύγεται σκόπιμα, για να είναι όσο το δυνατόν καλύτερη, η αυτόματη μετάφραση του κειμένου).
Σεβαστέ επισκέπτη, καλώς όρισες!
ΠΑΝΤΕΧΝΟΝ
(λατινικά: Pantechnon) Ο ανώτατος οικουμενικός, πολιτισμικός, πνευματικός θεσμός, που έχει ως στόχο του την διοργάνωση των Παντεχνιάδων (των Παγκοσμίων Αγώνων Τέχνης), καθώς και την ίδρυση του ΠΑΝΤΕΧΝΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ, στις εγκαταστάσεις του οποίου θα τελούνται οι Παντεχνιάδες.
Η αρχική έμπνευση, προέβλεπε την ανάπτυξή του ΠΤ, στο πλαίσιο του Ολυμπιακού Κινήματος, ως ισότιμος και παράλληλος κλάδος των Ολυμπιακών Αγώνων. Εξ ου και η αρχική ονομασία του θεσμού ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΠΑΝΤΕΧΝΟΝ. Μετά όμως από την υποβολή του τελευταίου σχετικού αιτήματος της 20ης Ιουλίου 2015 και την ανεπίσημη απόρριψή του από την Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή στις 11 Σεπτεμβρίου 2015, καθώς και την ανάλογη ανταπάντηση του ΠΠΠΤ, αναπόφευκτα ο θεσμός δραστηριοποιήθηκε πλέον ως αυτόνομος και ανεξάρτητος.
Δεδομένης δε αυτής της αποφάσεως της ΔΟΕ, με την πρώτη οικονομική ευχέρεια θα υπάρξει τροποποίηση και του Καταστατικού, για να αφαιρεθεί κι από τον επίσημο τίτλο ο όρος Ολυμπιακό, ώστε να μην δημιουργείται η εσφαλμένη εντύπωση πως το Πάντεχνον, έχει την οποιαδήποτε σχέση με την ΔΟΕ και τους σημερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες.
Η έμπνευση αυτού του ανωτάτου θεσμού από τον ΑΝΤΩΝΙΟ Μαρτίνη, προέκυψε το πρωινό της Πέμπτης 19 Ιουλίου 2007, κατά τη διάρκεια συζητήσεως που είχε με τον φίλο του κ. Νικόλαο Δεληγεώργη και ως δυνητική αντιπρόταση στη σκέψη του δευτέρου, για τη διοργάνωση μίας ελληνικής Biennale. Την έμπνευση, παρά την εκτίμηση του φίλου του πως ήταν αδύνατον να υλοποιηθεί, την κατέγραψε το ίδιο βράδυ ως ολοκληρωμένη πρόταση και για χάρη του Ιδρύματος Αφών Δεληγεώργη, την οποία τις επόμενες ημέρες ο κ. Δεληγεώργης κατέθεσε στο δήμαρχο του Βόλου κ. Βούλγαρη, για να συμπεριληφθεί στον φάκελο της διεκδικήσεως των Μεσογειακών Αγώνων του 2013. Στις 24-7-2007 ο δήμαρχος απέρριψε την πρόταση και στις 13-9-2007, ο εμπνευστής της την υπέβαλλε στους Δήμους Λαρισαίων, Καρδίτσας και Τρικκαίων. Στις 24-9-2007, του τηλεφώνησε ο αντιδήμαρχος Λαρίσης κ. Μπαρμπούτης, ο οποίος επέδειξε σοβαρό θετικό ενδιαφέρον κι άκουσε με προσοχή τις διευκρινήσεις του περί της προτάσεως, όπως και τις υποδείξεις του για το χειρισμό της, καθώς ο φάκελος διεκδικήσεως των αγώνων είχε ήδη υποβληθεί κι ήταν αδύνατον πια να συμπεριληφθεί σε αυτόν. Τελικά κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, μετά την ακαριαία και καθοριστική διαμεσολάβηση του κ. Αποστόλου Κούρτη (κατασκευαστή και 1ου καπετάνιου του αντιγράφου της «Αργούς»), στον οποίο απευθύνθηκε ο εμπνευστής στις 24-10-2007 γνωστοποιώντας του την πρόταση, η επιτροπή διεκδίκησης των αγώνων … “αντικατέστησε” … το «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΠΑΝΤΕΧΝΟΝ » με τη στιγμιαία εφεύρεση της Πολιτιστικής Μεσογειάδας, χάριν της οποίας την 27-10-2007 στην Πεσκάρα της Ιταλίας, πέτυχε την ανάληψη της διοργανώσεώς τους …(Περισσότερα ιστορικά στοιχεία, μπορείς να δεις εδώ).
Κατόπιν αυτού, για την αντιμετώπιση της άμεσης κι επιτακτικής ανάγκης θωρακίσεως των πνευματικών μετοχών του θεσμού, αλλά και για προφανείς ιστορικούς λόγους, κρίθηκε πως ήταν απολύτως επιβεβλημένη η σύσταση της ομωνύμου μη κερδοσκοπικής, Μη Κυβερνητικής Οργανώσεως «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΠΑΝΤΕΧΝΟΝ», που θα είχε ως στόχο της, την άμεση καθιέρωση του θεσμού. Κι όντως η οργάνωση αναγνωρίστηκε κι ο θεσμός καθιερώθηκε επισήμως με την 945/2009, από 3 Νοεμβρίου 2009 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Λαρίσης / δημόσιο βιβλίο σωματείων 3/2010 από 12-1-2010 και μέσω της ομώνυμης ΜΚΟ πια, συνεχίζεται η προσπάθεια για την διοργάνωση της πρώτης Παντεχνιάδας.
Βασικές Καταστατικές προβλέψεις
του θεσμού, είναι:
Η αρωγή, η προαγωγή και η διασφάλιση, της οικουμενικής πνευματικής επικοινωνίας των λαών, χρησιμοποιώντας κάθε δυνατό και πρόσφορο μέσο, τόσο για την προβολή και την αξιοποίηση των αντιπροσωπευτικών πνευματικών και καλλιτεχνικών δημιουργημάτων τους, όσο και για την κατοχύρωση της εγγυημένης προάσπισης της αδιαπραγμάτευτης πολιτισμικής ταυτότητάς τους, στα πλαίσια του σεβασμού της ιδιομορφίας και ιδιαιτερότητας τόσο των λαών, όσο και των πνευματικών δημιουργών τους!
Η σηματοδότηση κάθε πρωτοβουλίας και δράσης για την προστασία, την ανάδειξη, την ανάπτυξη και την διάδοση όλων των τεχνικών της Τέχνης, όπως επίσης και της θρησκευτικής, της εκπαιδευτικής, της κοινωνικής, της πολιτικής, της επιστημονικής και της ιστορικής δραστηριότητας, στις οποίες αποτυπώνεται κατεξοχήν, ο συγκερασμός της πολιτισμικής ταυτότητας κάθε ανθρώπου και κατά επέκταση κάθε λαού.
Η διοργάνωση των «ΑΓΩΝΩΝ του ΠΑΝΤΕΧΝΟΥ», καθώς και η ίδρυση του «ΠΑΝΤΕΧΝΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ».
ΠΑΝΤΕΧΝΙΑΔΕΣ
Οι Αγώνες του Πάντεχνου ονομάζονται Παντεχνιάδες και θα διοργανώνονται κάθε τέσσερα χρόνια. Κάθε έτος διεξαγωγής των Παντεχνιάδων, θα ανακηρύσσεται από την «ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΑΝΤΕΧΝΟΥ (Π.Ε.Π.)» – το διοικητικό όργανο του θεσμού – ως ολυμπιακό έτος.
Οι Παντεχνιάδες, θα διακρίνονται στο ηθικό και στο αγωνιστικό τους τμήμα.
Κατά τη διοργάνωση του ηθικού τμήματος, οι χώρες που θα συμμετέχουν στους Αγώνες, θα επιλέγουν σε εθνικό επίπεδο, ένα έργο για κάθε μία από τις ηθικές τεχνικές της Τέχνης όπως της θρησκοτεχνίας (χαρακτηριστικά δείγματα θρησκευτικής τεχνικής), της παιδείας, της κοινωνικής δράσης, της πολιτικής, των επιστημών και της ιστορίας, έτσι ώστε να καταδεικνύεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ανά τους αιώνες, η ηθική ταυτότητα αυτών των χωρών, την συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
Η διοργάνωση του αγωνιστικού τμήματος, θα περιλαμβάνει τους προημιτελικούς, τους ημιτελικούς και τους τελικούς Αγώνες. Οι προημιτελικοί, θα είναι οι εθνικοί Αγώνες, από τους οποίους θα επιλέγεται το πρώτο έργο για κάθε μια από τις τεχνικές της Τέχνης, όπως της φωτογραφίας, της ζωγραφικής, της γλυπτικής, της αρχιτεκτονικής, της λογοτεχνίας, της ποίησης, της μουσικής, του τραγουδιού, του χορού, του κινηματογράφου, του θεάτρου και του έρωτα. Τα έργα του έρωτα θα παρουσιάζονται με οποιαδήποτε τεχνική, αλλά θα είναι τα μόνα που θα διαπραγματεύονται αποκλειστικά και μόνο αυτό το θέμα του έρωτα, δηλαδή τον έρωτα του κάλλους για το κάλλος!
Για την αξιολόγηση των έργων, θα υπάρχει για κάθε τεχνική ξεχωριστή κριτική επιτροπή διακεκριμένων εκπροσώπων της και τεχνικών. Όσον αφορά ειδικά τα έργα του έρωτα, αυτά θα είναι σε οποιαδήποτε μορφή και τεχνική, οπότε την αξιολόγησή τους, θα κάνει μία και μόνο ενιαία κριτική επιτροπή, η οποία όμως θα συγκροτείται από εκπροσώπους όλων των συμπεριλαμβανομένων τεχνικών στις Παντεχνιάδες.
Αυστηρώς και τουλάχιστον στα πλαίσια του θεσμού, ο πάντεχνος έρωτας έχει τη φιλοσοφική διάσταση της θεωρίας του Απειρισμού και νοείται, ως η πρωτεύουσα αναμνηστική διαδικασία, που εξαντλείται δημιουργικά, στα όρια της αυτογνωσίας. Ως ο σχετικιστικός θείος Λόγος, μεταξύ της οποιασδήποτε οντολογικής μετοχής και του υπολοίπου Απείρου. Η μοιραία προκαθορισμένη και μοναδική πληροφοριακή σχέση, που η κάθε μετοχή «θυμάται» όταν νομίζει πως την διαπιστώνει και στην πραγματικότητα, κάθε φορά «ανασυνθέτει» όταν θεωρεί πως την ανακαλύπτει για πρώτη φορά και με αυτήν την διαδικασία, κάθε στιγμή συνδιαλεγόμενη με το υπόλοιπο Άπειρον, ενεργεί πάντοτε προς το κάλλιστον. Μία σχέση, που εξαρτάται αναπόφευκτα από την ποιότητα της αυτογνωσίας της οντότητας, η οποία ολοκληρώνεται στη συνειδητοποίηση της «μοιραίας μετοχής της στο Άπειρον» και διαμορφώνεται στο διηνεκές, μέσα από την συνεχή διαπαιδαγώγησή της. Η δημιουργική αναζήτηση του κάλλους δηλαδή, ως φυσική συνέπεια του «γνῶθι σαὐτόν». Επομένως … κάλλιστα θα μπορούσε να ισχυρισθεί κανείς, πως κατά ακολουθία, Τέχνη είναι η ερωτική (Λογική) εξειδίκευση της μονάδας, ο καλός ο Λόγος! …
Από τους ημιτελικούς, θα επιλέγονται είκοσι τέσσερα έργα για κάθε μορφή τέχνης, όσα τα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου με τα οποία και θα ταξινομούνται, αλλά και όσες οι ώρες του εικοσιτετραώρου. Τα υπό ανάρτηση προκριμένα έργα για τους τελικούς καθώς και του ηθικού τμήματος, θα αναρτώνται ένα εύλογο διάστημα πριν τη διεξαγωγή των τελικών, στο «ΠΑΝΤΕΧΝΟΝ ΜΟΥΣΕΙΟ», το οποίο ως τη διεξαγωγή των τελικών, θα παραμένει ανοιχτό για το κοινό, όλες τις ημέρες και για όλο το εικοσιτετράωρο.
Από τη διεξαγωγή των τελικών, θα βραβεύεται μονάχα το πρώτο έργο κάθε τεχνικής και στον δημιουργό του, με την απονομή του γλυπτιδίου από τα πετρώματα της διοργανώτριας πόλης, θα του απονέμεται και με σχετικό έγγραφο η ανωτάτη διάκριση του ΠΑΝΤΕΧΝΟΥ, αυτήν του διακεκριμένου πάντεχνου μέλους. Αυτήν την ιδιότητα θα διατηρεί ισοβίως, εκτός κι αν οποιαδήποτε στιγμή την αποποιηθεί. Τυχόν αποποίηση όμως, δεν θα ανακαλείται ποτέ και με κανέναν απολύτως τρόπο.
Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί και να τονιστεί ιδιαιτέρως, ότι για το ΠΑΝΤΕΧΝΟΝ, η Τέχνη είναι μία και μοναδική. Είναι η έκτη ανθρώπινη αίσθηση και με αισθητήριο όργανο τον εγκέφαλο. Είναι το κάλλος του Λόγου, του θείου Λόγου και μάλιστα, ανεξαρτήτως με το τι μπορεί να σημαίνει για τον κάθε θρήσκο ή άθεο το θείο. Αυτήν ακριβώς η φύση της, είναι που την κάνει αναγνωρίσιμη, κατανοητή και εξαιρετικά θελκτική παγκοσμίως, από οποιονδήποτε άνθρωπο, οποιασδήποτε κοινωνικής ή άλλης τάξης. Είναι ο «Ιερός Εραστής», εκείνος που προσφέρεται απλόχερα, μεγαλόκαρδα και γενναιόδωρα σε οποιονδήποτε, χωρίς κριτήρια, χωρίς προϋποθέσεις, άνευ όρων και κυρίως, άνευ ανταλλαγμάτων! Όποιος θέλει, μπορεί οποτεδήποτε να την πλησιάσει, να την αγγίξει, να την ερωτευθεί! Έστω και μόνο η θωριά της, πόσο μάλιστα το άγγιγμα κι ακόμη περισσότερο η ένωση, ο «έρωτας» μαζί της, είναι ευλογία, μέθεξη, αρμονία! Είναι σχέση σοφίας, ψυχικής και πνευματικής καλλιέργειας κι ευλογημένος ο κάθε ερωμένος της!
Δανεικά λοιπόν από την ιερότητα της φύσεώς της κι επιδιώκοντας ιερότητα και στην όποια σχέση μαζί της, λανθασμένα καθορίστηκε φιλόδοξα ως τέχνη και η σχέση μεταξύ ανθρώπων και Τέχνης, δηλαδή το μεταξύ τους αντικείμενο. Έτσι προέκυψαν και πέρασαν στο λόγο σαν προσδιορισμοί για κάθε μορφή σχέσης μαζί της, οι εξειδικευμένοι όροι καλές τέχνες, λογοτεχνία, καλλιτεχνία, τέχνη της ζωγραφικής, της ποίησης, του θεάτρου κλπ. Αυτό όμως τελικά, μάλλον προκάλεσε μια παρανοϊκή χαώδης σύγχυση μεταξύ του υποκειμένου της Τέχνης και του αντικειμένου της τέχνης και μάλιστα, δραματικά εις βάρος του υποκειμένου! Έχει επικρατήσει δηλαδή κάκιστα, ή καλύτερα, μάλλον επιδιώκεται πολύ επιμελώς και συστηματικά από τους επαΐοντες και τους αφελείς, ή άθελα από τους αδαείς στους οποίους όμως λόγω της άγνοιάς τους δε δύναται να χρεωθεί δόλος, να προσδίδονται κατά εξακολούθηση οι ιδιότητες του υποκειμένου της Τέχνης στο αντικείμενο της τέχνης, στη σχέση δηλαδή κι όχι στο ζητούμενο, παραβλέποντας επίτηδες την ουσιώδη και την ξεκάθαρη ειδοποιό διαφορά τους!
Και γιατί γίνεται αυτό; Γιατί είναι ευνόητο πως η σχέση με έναν «Ιερό Εραστή», κανονικά επηρεάζει θετικά και το ερωμένο. Του μεταδίδει από τις ιδιότητες και τα χαρίσματά του, οπότε το ερωμένο επιδεικνύοντας τη σχέση του με την Τέχνη, επιδιώκει ουσιαστικά την τεχνητή επιβολή της διαφοροποίησής του από τους υπολοίπους, τη δήθεν ποιοτική του ανωτερότητα και άρα, ακόμη και του δικαιώματος εξουσίας πάνω τους!!! …
Και βεβαίως η άσκηση της Τέχνης είναι ευλογία και βεβαίως όποιος την ασκεί επιμελώς, γεύεται των ασύγκριτων ιδιοτήτων και χαρισμάτων της, αλλά η απλή γεύση από την πέψη και το μεταβολισμό αυτών, απέχει αστρονομικές διαστάσεις!!! … Κι αυτοί ακριβώς οι επιπόλαιοι «καλλιτεχνίτες», επιδιώκουν επίτηδες τη σύγχυση του υποκειμένου της Τέχνης με το αντικείμενό της, καθώς αυτό είναι πιο αντιληπτό στους περισσότερους και συνεπώς, σαφώς εμπορικότερο έως και κοινότυπο. Κι αυτό, για το προσωπικό τους συμφέρον, για την άσκηση εξουσίας πάνω στους υπολοίπους, προβάλλοντας επίτηδες αντί της Τέχνης και των καλλιτεχνικών έργων που είναι και η μόνη απόδειξη της σχέσης της με τους ανθρώπους, τους απλούς καλλιτέχνες και τους εκάστοτε τυχάρπαστους εμπειριστές της, ως τάχατες σπουδαίους κι αξιόλογους ανθρώπους, ινδάλματα, φωτεινούς, αγίους, προσβλέποντας βεβαίως ως κατάπτυστοι κόλακες, σε οποιαδήποτε εύνοια ή όφελος από τους επιζώντες εξ αυτών, ή των διαχειριστών της μνήμης των εκλιπόντων! Δεν υπάρχει μεγαλύτερη Ύβρις από αυτήν για την Τέχνη!!! …
Οι καλλιτέχνες είναι ευλογημένα άτομα, ξεχωριστά, προνομιούχα, αλλά η σχέση τους με την Τέχνη, είναι εντελώς προσωπική κι εξαρτάται απολύτως από την αντικειμενική ποιότητα του καθενός και την αισθητική του απέναντι στη γνώση, στη σοφία, στην Τέχνη κι επομένως αυτό, καθορίζει νομοτελειακά το αν η σχέση του μαζί της θα χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερο σεβασμό, απέραντη εκτίμηση κι απεριόριστο θαυμασμό, αναγνωρίζοντάς την ως ιέρεια, ως εραστή και τον εαυτό του, ως ερωμένο της. Βεβαίως κι είναι ιδιαίτερο να είσαι ερωμένος της Τέχνης, ευλογημένος καλλιτέχνης ή θαυμαστής αλλά ως εκεί. Από αυτό το σημείο ακριβώς, απλώς και μόνο ξεκινά η σχέση με την Τέχνη και ουδέποτε στο εξής τελειώνει, ούτε καν μετά θάνατον! …
Συνεπώς εκείνο που θα πρέπει να αξιολογείται πάντοτε δεν είναι το άτομο, πόσο μάλιστα η τεχνική του, δηλαδή το αντικείμενο της σχέσης του μαζί της, αλλά το αποτέλεσμα αυτής της σχέσης και πιο συγκεκριμένα, αποκλειστικώς και μόνο το καλλιτεχνικό έργο όσον αφορά τους δημιουργούς καλλιτέχνες, ή η καθοριστική «εκπαιδευτική» επιρροή της Τέχνης στη συνείδησή τους, όσον αφορά τους αποδέκτες, τους θεατές και τους θαυμαστές της. Αφού επηρεάζοντας συνειδητά ή ασυνείδητα κάθε πτυχή των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων, υποχρεούμαστε να αντιμετωπίζουμε την Τέχνη, ως τον ηθικό πυλώνα του εκπαιδευτικού συστήματος, ως «παιδεία». Δηλαδή όσο άξιο λόγου, αντικείμενο κριτικής κι αξιολόγησης είναι το καλλιτεχνικό έργο, άλλο τόσο είναι κι αυτοί στους οποίους απευθύνεται και θα πρέπει πάντοτε κι ανεξαιρέτως, να κρίνονται για την ποιοτική τους επιλογή κι εκτίμηση. Δεν επιτρέπεται να συνεχιστεί άλλο πια, η ανοχή στην κακογουστιά και την υποκουλτούρα που μαστίζει την καθημερινότητα, που βιάζει απροκάλυπτα και χυδαία την ατομική, πνευματική και ψυχική ισορροπία κι αυτό αφορά κάθε εκδήλωσή της, από, την παιδεία, τη θρησκεία, την πολιτική, τις λεγόμενες καλές τέχνες έως και τα μέσα μαζικής ενημερώσεως.
Όση ευθύνη έχουν όλοι οι καλλιτέχνες έναντι της Τέχνης, άλλη τόση έχουν κι οι διαχειριστές της και κυρίως, οι τελικοί αποδέκτες της. Γιατί δηλαδή πρέπει να είναι ανεκτή η απόλυτη αδιαφορία, ή η άρνηση κατανόησής της; Κι ακόμη χειρότερα, ως πότε θα παραμένουν στο απυρόβλητο όσοι επιδίδονται στην εκπόρνευση των όποιων ευκαιριακών καλλιτεχνικών εμπειριών της, με φτηνιάρικα και σκυλάδικα υποπροϊόντα της; Ως πότε θα γίνονται ανεκτά επειδή απευθύνονται στους περισσότερους και ως πότε αυτοί οι περισσότεροι, θα χαϊδεύονται για τις ευτελείς καλλιτεχνικές τους αξιώσεις κι απαιτήσεις, επειδή απλά είναι «αυτοί που πληρώνουν»; Επιτέλους κάποια στιγμή, θα πρέπει ευθαρσώς να μπουν στη θέση τους και να τεθούν κι αυτοί ενώπιον των δικών τους ευθυνών! Η Τέχνη είναι ο απόλυτος, ο «Ιερός Εραστής» κι όχι η πόρνη της γειτονιάς, που όποιος έχει την οικονομική δυνατότητα, μπορεί να την πληρώνει για να ικανοποιήσει τα γούστα του! … Αρκετά!!! … Είναι Ο δάσκαλος κι όχι ο μαθητής μας! …
Ως εκ τούτων, υποχρεούμαστε στην διαρκή αξιολόγηση των έργων κι όχι φυσικά των δημιουργών τους, γιατί η Τέχνη ως Λόγος, προϋπάρχει των δημιουργών στο Άπειρον και κυριολεκτικά απλώς οι καλλιτέχνες, αξιοποιούνται από την Τέχνη, τυγχάνουν της εύνοιάς της, δοκιμάζονται και στρατολογούνται για την αποκάλυψή της. Για αυτό ακριβώς και δεν κηλιδώνεται από τη ζωή και την ποιότητα των καλλιτεχνών. Ένα υπέροχο καλλιτεχνικό έργο, ποτέ δεν θα επισκιαστεί από το βίο ή το χαρακτήρα του δημιουργού του, όσο απαράδεκτοι κι αν είναι αυτοί. Συνεπώς όπως ακριβώς δεν μπορεί να αξιολογηθεί ως σπουδαίο ένα χείριστο καλλιτεχνικό έργο, επειδή ο καλλιτέχνης του συμβαίνει να είναι ο αγαθότερος άνθρωπος του κόσμου, έτσι και κανένας καλλιτέχνης δε μπορεί να εξαγνιστεί για τις αμαρτίες και τα ελαττώματά της ανθρώπινης φύσης του, ή να αγιοποιηθεί μέσω του έργου και των υπηρεσιών του στην Τέχνη. Είναι άλλο πράγμα ο καλλιτέχνης κι εντελώς άλλο το έργο του. Και δυστυχώς συμβαίνει πάμπολλες φορές, το ένα να φαίνεται ανάξιο του άλλου. Τέλειο φυσικά όταν συμβαίνει το αντίθετο αλλά … !!!;;; …
Εκμεταλλευόμενοι δε αυτή την αναντιστοιχία, πόσες φορές κάποιοι σκόπιμα με την προβολή των μειονεκτημάτων ή των πλεονεκτημάτων του ενός, δεν επιχειρούν αντίστοιχα τη σπίλωση, ή την επιτηδευμένη υπερεκτίμηση του άλλου; Δεν συμβαίνει αρκετά συχνά, πάμπολλα τουλάχιστον μέτρια έργα, να τυγχάνουν ιδιαίτερης ανοχής και υποκριτικής αρίστης αξιολόγησης, μόνο και μόνο επειδή ο καλλιτέχνης είναι κάποιας κοινωνικής ή οικονομικής επιφάνειας, του συστήματος, του κυκλώματος ή κάποιων άλλων αναλόγων προϋποθέσεων και άλλα εκπληκτικά έργα, να μένουν κυριολεκτικά στα αζήτητα, γιατί οι δημιουργοί τους είναι φτωχοί, άγνωστοι κι ασήμαντοι; Περνάει όμως ο καιρός κι ευτυχώς, πολλές φορές η «Ιερή Τέχνη», αποκαθιστά αυτές τις αταξίες! …
Εφόσον λοιπόν η Τέχνη είναι η εκτύπωση της αναμνήσεως του Λόγου, συνεπώς είναι μια «Οικουμενική Περιουσία» κι ως εκ τούτου, Λογικά δε μπορεί να ανήκει σε κανέναν απολύτως! Συνεπώς, σε όλα τα στάδια των Αγώνων από τους προημιτελικούς έως και τους τελικούς, αλλά και για τα έργα του ηθικού τμήματος, η επιλογή και η επιβράβευση, θα αφορά αυτά καθ’ αυτά τα ίδια τα έργα, τα οποία με τη νίκη τους θα γίνονται αναπόφευκτα, «κανονιστικοί ρυθμιστές» της περαιτέρω εξελίξεως της Τέχνης κι ακριβώς πάνω σε αυτό το πλαίσιο, θα κινούνται κι οι Αγώνες του ΟΠ. Δηλαδή η αξιολόγηση των έργων σε αυτούς, θα γίνεται κυρίως με γνώμονα την παιδευτική τους αξία και την ικανότητά τους, να καταστούν ως «ενδεικτικοί κανόνες» ήθους και αξιών, «δορυφόροι» της κοινωνικής αναπτύξεως, «οδικοί χάρτες» της πολιτισμικής παραγωγής, «πνευματικοί οδοδείκτες» της καλλιτεχνικής έκφρασης, «κραυγές αμφισβήτησης» κάθε κακού κατεστημένου κι όχι ως καλλιτεχνικά, συστημικά θέσφατα. Συνεπώς ελπίδα και ευχή είναι, οι Αγώνες να καταστούν το πιο πρόσφορο κι εξαιρετικό πεδίο επικοινωνίας για τους πραγματικούς καλλιτέχνες (παιδαγωγούς) και το πιο απρόσφορο για τους κοινούς καλλιτεχνίτες, που στοχεύουν αποκλειστικά και μόνο στον βιοπορισμό τους μέσω της εμπορευματοποίησης της Τέχνης! Και σε αυτό εκφράζεται η πεποίθηση, πως θα στοχεύουν πάντοτε μεθοδικά και συνειδητά, όλοι οι παράγοντες του ΟΠ κι ως επί το πλείστον, οι κριτικές επιτροπές των Αγώνων.
Όσο για τους νικητές δημιουργούς, η νίκη θα σημαίνει την αναγνώριση της «προνομιακής μετοχής» τους στην «ανάμνηση» του Λόγου, αλλά και της χαρισματικής βασάνου του δημιουργήματος! Μία κοπιαστική κι ευλογημένη σπουδή, η σκοτεινή πλευρά του καλλιτεχνών, που μόνο οι ίδιοι μπορούν να εκτιμήσουν και κανείς άλλος! Για αυτό και μετά τη νίκη τους στους τελικούς, θα αναγνωρίζονται και θα προσφωνούνται ως «ευλογημένοι» της Τέχνης! …
Ως εκ τούτου, ιδιαίτερη σημασία θα έχει και η καλλίστη διαχείριση της νίκης από τους νικητές, οι οποίοι θα πρέπει να αποδεικνύουν καθημερινά για το υπόλοιπο του βίου τους, ότι υπήρξαν πράγματι ευλογημένοι της Τέχνης, αλλά και άξιοι εκείνης της Ιδανική τους Νίκης στους Αγώνες! …
ΠΑΝΤΕΧΝΟΝ ΜΟΥΣΕΙΟ
Το «ΠΑΝΤΕΧΝΟΝ ΜΟΥΣΕΙΟ», θα είναι ο δεύτερος πυλώνας του ΠΑΝΤΕΧΝΟΥ και στις εγκαταστάσεις του, θα τελούνται οι τελικοί των Παντεχνιάδων, ενώ οικειοθελώς, θα μπορούν να παραχωρούν τα έργα τους σε αυτό και οι καλλιτέχνες που θα λαμβάνουν μέρος στους προημιτελικούς και τους ημιτελικούς.
Στην έκθεση των έργων θα υπάρχει κατάλληλη τεχνολογική υποδομή, την οποία θα χρησιμοποιούν οι επισκέπτες για να δηλώνουν ότι «τους αρέσει» το συγκεκριμένο έργο και τα συνολικά αποτελέσματα αυτής της κριτικής ψηφοφορίας του κοινού, θα δημοσιεύονται στην έκδοση ενός ετησίου κριτικού καταλόγου. Έτσι θα εξασφαλιστεί κατά κάποιον τρόπο η επιθυμητή διαχρονικότητα των Παντεχνιάδων, ενώ θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον κάθε χρόνο – κι ιδιαιτέρως για την προσωπική προβολή και διαφήμιση των δημιουργών – τόσο η ανακατάταξη της αρεσκείας των έργων, όσο και η σύγκριση των αποφάσεων των κριτικών επιτροπών των Παντεχνιάδων, με αυτές του κοινού!
ΠΑΝΤΕΧΝΟΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑ
Επίσης υπό της διευθύνσεως του ΠΑΝΤΕΧΝΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ, θα ιδρυθεί η «ΠΑΝΤΕΧΝΟΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑ», στην οποία θα εκπαιδεύονται οι καθηγητές που θα διδάσκουν στα Εθνικά «ΠΑΝΤΕΧΝΑ ΛΥΚΕΙΑ», τα οποία θα ιδρύονται σε οποιαδήποτε χώρα υποβάλλει σχετικό αίτημα στο «ΠΑΝΤΕΧΝΟΝ ΜΟΥΣΕΙΟ». Σε αυτά τα Λύκεια, θα διδάσκονται όλες οι τεχνικές της Τέχνης που θα περιλαμβάνονται κάθε φορά στις Παντεχνιάδες. Επίσης η Ακαδημία, θα μεριμνά για την γενικότερη πολιτισμική εκπαίδευση της νεολαίας και ειδικότερα, για την ένταξη της διδασκαλίας των τεχνικών στα σχολεία και στο ευρύτερο εκπαιδευτικό σύστημα.
ΠΑΝΤΕΧΝΟΝ Κανάλι ΕΥ
Υπό της διευθύνσεως του ΠΑΝΤΕΧΝΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ, θα δημιουργηθεί το ραδιοτηλεοπτικό και έντυπο «ΠΑΝΤΕΧΝΟΝ ΚΑΝΑΛΙ ΕΥ» παγκοσμίου εμβέλειας, που θα καλύπτει την διεξαγωγή των Παντεχνιάδων και πέραν αυτών, εκδηλώσεις σε παγκόσμιο επίπεδο, που θα σχετίζονται με τις τεχνικές τόσο του αγωνιστικού, όσο και του ηθικού τμήματος του ΠΑΝΤΕΧΝΟΥ. Επιπλέον θα μεταδίδει κι εκπομπές με ξεναγήσεις στα διάφορα μουσεία του κόσμου, ενώ θα επιμελείται και θα επιβλέπει, την καλύτερη δυνατή παρουσία του θεσμού στο διαδίκτυο και τα διάφορα επιμέρους κοινωνικά δίκτυα.
Πλατφόρμες
Στο πλαίσιο δε του ΠΤΚ.ΕΥ, έχουν ήδη τεθεί σε λειτουργία και στο κοινωνικό δίκτυο facebook, η πολιτισμική πλατφόρμα «ευ», στην οποία γίνονται κοινοποιήσεις αξιόλογων αναρτήσεων των υπουργείων Πολιτισμού και των σημαντικότερων πολιτισμικών θεσμών ολόκληρου του πλανήτη, αλλά και η αθλητική πλατφόρμα «αγών», στην οποία γίνονται ανάλογες κοινοποιήσεις από τα υπουργεία Αθλητισμού και τους σημαντικότερους αθλητικούς φορείς του πλανήτη. Πριν όμως επισκεφθεί κανένας αυτές τις πλατφόρμες, θα του φανούν εξαιρετικά χρήσιμες, οι σχετικές οδηγίες περιήγησης.
Τέλος στο ΠΑΝΤΕΧΝΟΝ ΜΟΥΣΕΙΟ, θα δημιουργηθεί και το «ΠΑΝΤΕΧΝΟΝ ΑΡΧΕΙΟ», στο οποίο καταρχήν θα περιέλθει όλο το αρχειακό υλικό, της ομώνυμης ΜΚΟ «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΠΑΝΤΕΧΝΟΝ».
Έδρα του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΠΑΝΤΕΧΝΟΥ
Η έδρα όλων των διοικητικών οργάνων του ΠΑΝΤΕΧΝΟΥ και λόγω της ελληνικής καταγωγής του θεσμού, θα βρίσκεται πάντοτε και δικαιωματικά στην Ελλάδα.
ΠΑΝΤΕΧΝΟΝ Σύνθημα
“το γνωρίζουμε και το διαδίδουμε!”
Όπως αντιλαμβάνεσαι λοιπόν σεβαστέ επισκέπτη, ο θεσμός αυτός λαμβάνοντας υπόψη την εξέχουσα σημασία που έχει ο πολιτισμός κάθε χώρας στη διαμόρφωση και την εξέλιξη της κοινωνίας της, αλλά και την αδιαμφισβήτητη δυνατότητά του μέσω του διαπολιτισμικού διαλόγου, να παίξει τον καθοριστικότερο ρόλο στην επίλυση τοπικών αλλά και παγκοσμίων προβλημάτων, όπως αυτά που σχετίζονται με την παγίωση της παγκόσμιας ειρήνης, ή την καλλιέργεια της πολιτισμικής ταυτότητας με αιχμή την κοινωνική ισότητα, τη δικαιοσύνη, την ελευθερία και άλλα, θα σημαδέψει την ιστορία της ανθρωπότητας κατά τους επερχόμενους αιώνες και θα επηρεάσει δραστικά κι αποτελεσματικά την πνευματική αλλά και την οικονομική της ανάπτυξη. Κυρίως θα γίνει ο ισχυρός κυματοθραύστης στην επιθετική διάθεση της περιρρέουσας υποκουλτούρας, αλλά κι ο φάρος, που θα καθοδηγήσει την παγκόσμια πολιτισμική συμπεριφορά, στον σεβασμό κάθε μορφής έκφρασής της, τόσο μέσα από τις τεχνικές, όσο κι από τη διαμόρφωση της κοινής ηθικής, μακριά από ρατσιστικές νοοτροπίες και κάθε μορφής μισαλλοδοξίες, συμβάλλοντας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, στην παγίωση της παγκόσμιας ειρήνης και του αλληλοσεβασμού των λαών.
Είναι προφανές, πως οι όποιες ρατσιστικές διαθέσεις του ανθρωπίνου γένους ενυπάρχουν στις εκάστοτε μικροκοινωνίες του, προέρχονται από την πολιτισμική διαφορά που υπάρχει μεταξύ τους και της αναπόφευκτης συνεπούς εγγενούς ανικανότητας, για την κατανόηση κι αποδοχή της διαφορετικότητάς τους, που καθίσταται τις περισσότερες φορές εξαιρετικά μη αναστρέψιμη, απλώς και μόνο, εξαιτίας της ελλείψεως εκείνου του κοινού πεδίου επαφής και διαλόγου μεταξύ τους. Το ΠΑΝΤΕΧΝΟΝ λοιπόν, προσφέρει πλέον κι επιτέλους αυτό το πολυπόθητο μεγαλειώδες ειρηνικό πεδίο, αλλά και προσφέρεται απλόχερα ως ανώτατος οικουμενικός θεσμός, στο να καταστεί το κυριότερο όχημα της αμβλύνσεως των υφισταμένων δυσκολιών των πολιτισμικών επαφών, αλλά και της αναπτύξεως των καλυτέρων δυνατών σχέσεων μεταξύ των πολιτισμικών ταυτοτήτων, όχι μόνο αναγνωρίζοντας την πολυτιμότατη διαφορετικότητά τους, αλλά και καταβάλλοντας τη μέγιστη προσπάθεια για την περαιτέρω προστασία της!
Είναι αλήθεια, πως πρόκειται για ένα εξαιρετικά μεγαλειώδες εγχείρημα, που πραγματικά όμως, αξίζει και την κάθε δυνατή θυσία! Έναν άθλο, που εκπορευόμενος από το «νοητικό απειρικό πεδίο» και τον ιδανικό ιδεαλιστικό χώρο του «Πάντεχνου Χωρικού», θα δημιουργήσει μία νέα ανθρώπινη πνευματική λογική, συμπληρωματική στην υπάρχουσα κοινή λογική (αυτήν που επηρεάζεται κυρίως από τα βασικά ζωώδη πρότυπα της ομορφιάς και της δύναμης), για να κινητοποιήσει εκρηκτικά προς το κάλλιστο το οικουμενικό πολιτισμικό απόθεμα, προκαλώντας την ιστορική «Μεγάλη Πνευματική Αναγέννηση» της ανθρωπότητας, ώστε να κατακτηθεί επιτέλους το υπέρτατο φιλοσοφικό ιδεώδες, του «υγιή νου στο υγιές σώμα»!
Το κέρδος από τις Παντεχνιάδες, θα είναι ανυπολόγιστο! Οι ιδανικές νίκες των καλλιτεχνικών έργων, πέραν της απαράμιλλης αξίας και σημασίας που θα έχουν για τους ίδιους τους δημιουργούς τους, θα προκαλέσουν ταυτόχρονα και την εκρηκτική δραστηριοποίηση, της κυοφορούμενης πολιτισμικής δυναμικής της ανθρώπινης κοινωνίας, που με την καθιέρωση του θεσμού, έχει πλέον το δικό της ταιριαστό πεδίο έκφρασης, αυτό ακριβώς που επιτέλους της αρμόζει!
Το ΠΑΝΤΕΧΝΟΝ ΜΟΥΣΕΙΟ, ως ο μεγαλύτερος πολιτισμικός θεματοφύλακας, όχι μόνο θα προστατέψει αντικειμενικά και θα κατοχυρώσει αυτή τη «Μεγάλη Πνευματική Αναγέννηση» της ανθρωπότητας, αλλά θα αποτελέσει κι εκείνη την περίλαμπρη πνευματική δεξαμενή, που θα την τροφοδοτεί συνεχώς κι απλόχερα. Οι κοινωνικές επιπτώσεις, που θα επέλθουν από την αξιοποίησή του και την αυτονόητη ανάδειξη της πνευματικής λογικής, είναι προφανείς και ως προς το θετικότερο φυσικά, ανυπολόγιστες!
Όμως παράλληλα, τεράστια θα είναι και η συμβολή του θεσμού στην οικονομική ανάπτυξη των κοινωνιών, αφού εξαιτίας του θα αναπτυχθούν τα υφιστάμενα και θα δημιουργηθούν και νέα επαγγέλματα ή δραστηριότητες, που θα σχετίζονται τόσο με το αγωνιστικό, όσο και με το ηθικό τμήμα του ΠΑΝΤΕΧΝΟΥ, δημιουργώντας έτσι μια νέα οικονομική πηγή κι αναρίθμητες νέες θέσεις εργασίας.
Επίλογος
Εκτιμάται λοιπόν, πως οι συνθήκες για την διοργάνωση της πρώτης Παντεχνιάδας έχουν ωριμάσει πια αρκετά και πως η ανθρωπότητα, είναι έτοιμη να την καλοδεχθεί με ιδιαίτερο ενδιαφέρον κι ικανοποίηση! Εξάλλου το πρώτο ιστορικό βήμα, έγινε ήδη με την αναγνώριση της προγόνου ΜΚΟ « ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΠΑΝΤΕΧΝΟΝ » και την καθιέρωση του θεσμού. Επιπλέον η μορφή και η δομή που αφορά τις Καταστατικές του αρχές, την οργάνωση των Παντεχνιάδων και τη λειτουργία του ΠΤ Μουσείου, είναι ήδη διαθέσιμες από την προεργασία της ΜΚΟ και μπορούν κάλλιστα να αποτελέσουν τη βάση, για οποιαδήποτε απαραίτητη και περαιτέρω επεξεργασία. Αλλά και τα προσδοκώμενα οφέλη, είναι ιδιαιτέρως αξιόλογα!
Εν κατακλείδι
Όπως αντιλαμβάνεσαι λοιπόν, για το χειρισμό του ζητήματος κρίνεται απαραίτητη και θα είναι ιδιαιτέρως ευπρόσδεκτη οποιασδήποτε μορφής κριτική, ακόμη και η αρνητική, ή όποιο άλλο απαραίτητο, χρήσιμο κι εποικοδομητικό σχόλιο, μα προπαντός και πάνω από όλα, η οποιαδήποτε πρόταση για τον καλύτερο χειρισμό του. Για κάθε διευκρίνιση βεβαίως, το ΠΑΝΤΕΧΝΟΝ είναι συνεχώς στη διάθεσή σου …
… Αμφιβάλλεις μήπως πως πρόκειται για μια πραγματικά μοναδική και αξιόλογη,
… ιστορική πρόκληση και πρόσκληση!; …
… Ας ανταποκριθούμε λοιπόν σε αυτήν, όπως ακριβώς της αρμόζει,
… με σεβασμό και πάθος! …
Καλώς όρισες λοιπόν σεβαστέ επισκέπτη και καλή περιήγηση στο
ΠΑΝΤΕΧΝΟΝ!
Το ΠΑΝΤΕΧΝΟΝ, ευγνωμονεί κι ευχαριστεί όλους όσους κατά καιρούς, συνέβαλλαν ο καθένας με τον τρόπο του και ως κατά συνθήκη ΕΥΕΡΓΕΤΕΣ:
Νικόλαο Δεληγεώργη, Αθανάσιο Κοντομήτρο
