Δευτέρα, 16 Σεπτεμβρίου 2019 / 12:54 πμ

Ερωτική καταδίκη

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ, ΣΕ ΜΙΑΝ … ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ … ΕΡΩΜΕΝΗ … … …

Αγαπημένη μου … Δαιμόνα … … …

Πάει καιρός που ήθελα να σου γράψω και να σου εξηγήσω επιτέλους, τα όσα φορτώθηκα και πληρώνω για χάρη σου. Νομίζω πως τώρα, μπορείς ν’ αρχίσεις ν’ αντιλαμβάνεσαι κάπως αν όχι ακριβώς, τα όσα θέλω να σου γράψω και να προβληματιστείς δημιουργικά, για τα αίτια της ερωτικής μου καταδίκης!!! … … …

Με καταδικάσανε λέει, γιατί τόλμησα να σ’ ερωτευθώ!!! … Γιατί είχα το θράσος και την αισχύνη, να παραβλέψω την τεράστια διαφορά της ηλικίας μας και να σ’ ερωτευθώ, με όλο μου το είναι και τόσο όμορφα, όσο δεν ερωτεύτηκα ποτέ!!! …

Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί!!! … … …

Καιρός όμως νομίζω, να δικάσω κι εγώ τους δικαστές μου … … …

Ποιοι όμως ήτανε, αυτοί οι δικαστές μου!!!;;; …

Πρώτες απ’ όλους οι γυναίκες, που ήθελαν έστω και να τις προσέξω λιγάκι, ενώ εγώ για πολλούς και διαφόρους λόγους, δεν τις πρόσεχα τόσο τουλάχιστον, όσο θα ήθελαν αυτές να τις προσέχω! …

Η μάνα σου.

Οι συγγενείς μου.

Οι χωριαταραίοι.

Εσύ … … …

Εκείνο που κάποια στιγμή, συνδέει αγαπημένη μου έναν άντρα με μια γυναίκα, είναι κυρίως ο έρωτας.

Τι είναι όμως αυτός ο περιβόητος έρωτας, που όλοι οι άνθρωποι κάποια στιγμή τον βιώνουν, μα ελάχιστοι σ’ ολόκληρο τον πλανήτη, γνωρίζουν τη φύση και το αντικείμενό του!!!;;; …

Όπως λοιπόν περιγράφει πολύ ωραία ο Πλάτωνας στο Συμπόσιό του και με το στόμα του Σωκράτη, αφηγείται όσα του δίδαξε η Διοτίμα, η φύση του Έρωτα είναι δαιμονική! Βρίσκεται δηλαδή σε μια κατάσταση, μεταξύ ανθρώπων και θεών, θνητού και αθανάτου. Κι όντας ο Έρωτας γιος του Πόρου και της Πενίας:

«Πρώτα πρώτα είναι πάντοτε πένης και καθόλου απαλός και ωραίος, όπως νομίζουν οι πολλοί, αλλά σκληρός και βρόμικος και ξυπόλυτος και άστεγος.

Ξαπλώνει πάντοτε κατάχαμα και χωρίς στρώμα, κοιμάται στο ύπαιθρο έξω από τις πόρτες και στους δρόμους, έχοντας τη φύση της μητέρας του, και παντοτινή σύντροφο την ένδεια. Από τον πατέρα του πάλι, κυνηγάει τα ωραία και τα καλά, όντας ανδρείος και ριψοκίνδυνος και ορμητικός, δεινός κυνηγός, μηχανευόμενος συνεχώς κάτι, παθιασμένος για γνώση κι επινοητικός, φιλοσοφώντας ολόκληρη τη ζωή του, γητευτής και μάγος και σοφιστής.

Και ούτε αθάνατος είναι από τη φύση του, ούτε θνητός· αλλά την ίδια μέρα πότε ανθεί και ζει, πότε πεθαίνει, και αναβιώνει και πάλι όταν τα καταφέρει χάρη στη φύση του πατέρα του· κι εκείνο που αποκτάει, του φεύγει πάντοτε γρήγορα, ώστε ο Έρωτας δεν είναι ποτέ ούτε φτωχός ούτε πλούσιος. Βρίσκεται επίσης ανάμεσα στη σοφία και στην αμάθεια.

Κι αυτό γιατί συμβαίνει το εξής: από τους θεούς κανείς δεν φιλοσοφεί ούτε επιθυμεί να γίνει σοφός (αφού είναι), κι αν είναι και κανείς άλλος σοφός, δεν φιλοσοφεί· ούτε πάλι και οι αμαθείς φιλοσοφούν και ούτε επιθυμούν να γίνουν σοφοί, γιατί αυτό ακριβώς είναι το κακό της αμάθειας, μη όντας κανείς ούτε ωραίος ούτε καλός ούτε σώφρων, να νομίζει ότι τα έχει όλα αυτά σε ικανοποιητικό βαθμό. Δεν επιθυμεί λοιπόν εκείνος που δεν πιστεύει ότι του λείπει κάτι εκείνο που δεν πιστεύει ότι του λείπει.»!!! …

Όσο για το αντικείμενο του έρωτα:

«Είναι λοιπόν με λίγα λόγια ο έρωτας, είπε (η Διοτίμα), η παντοτινή κατοχή του καλού.» …

«τόκος ἐν καλῷ καὶ κατὰ τὸ σῶμα  καὶ κατὰ τὴν ψυχήν.»!!! …

«Κυοφορούν λοιπόν Σωκράτη, είπε (η Διοτίμα), όλοι οι άνθρωποι και στο σώμα και στην ψυχή, και όταν φτάσουν σε κάποια ηλικία, επιθυμεί η φύση μας να γεννήσει. Να γεννήσει όμως μέσα στο άσχημο δεν μπορεί, μόνο μέσα στο ωραίο. Γιατί η συνουσία του άντρα και της γυναίκας είναι τοκετός. Και είναι αυτό θεϊκό πράγμα, και είναι το αθάνατο στοιχείο που ενυπάρχει στο ζωντανό ον που είναι θνητό, η κύηση και η γέννηση. Αλλά αυτά είναι αδύνατον να γίνουν σε ανάρμοστο περιβάλλον, και είναι ανάρμοστο το άσχημο σε καθετί θεϊκό, ενώ το ωραίο αρμόζει σ’ αυτό. Σαν Μοίρα λοιπόν και Ειλείθυια παρευρίσκεται η Καλλονή στην γέννηση. Για τον λόγο αυτό όταν πλησιάζει σε κάτι όμορφο εκείνο που κυοφορεί, γίνεται ευνοϊκό και από τη χαρά του διαχέεται, και επέρχεται ο τοκετός και γεννάει· όταν σε κάτι άσχημο, σκυθρωπό και στεναχωρημένο, ζαρώνει και αποστρέφει το πρόσωπό του, και απομακρύνεται και δεν γεννάει, αλλά κρατώντας μέσα του το κύημα υποφέρει. Απ’ αυτό προέρχεται η μεγάλη λαχτάρα εκείνου που κυοφορεί και είναι παραφουσκωμένος για το ωραίο, γιατί απαλλάσσει από πολλούς πόνους εκείνον που το έχει. Ο έρωτας λοιπόν Σωκράτη, είπε (η Διοτίμα), δεν είναι έρωτας για το ωραίο, όπως εσύ νομίζεις.

Αλλά για ποιο πράγμα;

Για τη γέννηση και τον τοκετό μέσα στο ωραίο.»!!! … … …

Κείνο μονάχα που θα μπορούσα να προσθέσω εγώ στον συλλογισμό μου, είναι πως το ωραίο και το θαυμαστό, δεν είναι πάντοτε το ίδιο για όλους τους ανθρώπους! Ούτε καν κι αν πρόκειται για αρετές! Ούτε καν κι αν πρόκειται για το μέγιστο των ενάρετων προτύπων, όπως αυτό του θεού!!! … Ακόμα και γι’ αυτόν τον θεό, ο κάθε άνθρωπος έχει την δική του αισθητική και την δική του, προσωπική προσέγγιση, έστω ακόμα κι αν κάποιοι νομίζουν, ότι πιστεύουν στον ίδιο ακριβώς θεό! … Απλά πλανούνται πλάνην οικτρά!!! … Όσοι οι άνθρωποι παιδί μου, καλώς ή κακώς, τόσοι ακριβώς κι οι θεοί! Και χωρίς καμία υπερβολή, … μα τον θεό μου!!! …

Συνδέοντας τώρα αυτά τα στοιχεία, ας πάμε τώρα και στους δικαστές μου.

Πριν όμως ξεκινήσω την δίκη τους, θα πρέπει να υποθέσω πως από τα παραπάνω, κατανόησες γιατί ακριβώς σ’ ερωτεύτηκα!; … Γιατί καταρχήν, από τότε που πρωτοκοιταχτήκαμε βαθιά στα μάτια, αν και μικρούλα ακόμα, σύμφωνα με τα προσωπικά μου κριτήρια, φαινότανε πως θα γίνεις μια πολλή όμορφη γυναίκα! Και φαντάζομαι, πως αυτό το διάστημα που μ’ εξοστρακίσατε, μάλλον ομόρφυνες ακόμη περισσότερο! … Τώρα πια, μάλλον θα είσαι μια πραγματικά όμορφη γυναίκα! … …

Το πνευματικό σου επίπεδο όμως τότε, ήταν απελπιστικά τραγικό! Η πολιτισμική σου προοπτική, στο απόλυτο ναδίρ και το δεδομένο, στενό οικογενειακό και φιλικό σου περιβάλλον, δεν θα σου επέτρεπε στον αιώνα τον άπαντα, να εξελιχθείς σε μιαν αξιόλογη προσωπικότητα! Κι αυτός ο συνδυασμός, μιας όμορφης γυναίκας χωρίς ίχνος πολιτισμικής πνευματικότητας, είναι ότι χειρότερο μπορεί να μου τύχει σε άνθρωπο! Επειδή όμως ήσουνα ακόμα μικρή, είχες διαθέσιμο κι όλο το ανάλογο, τεράστιο περιθώριο βελτίωσης! Γι’ αυτό και σ’ ερωτεύθηκα τόσο! …

Ήσουνα εκείνο το υπέροχο ωραίο, μέσα στο οποίο θα μπορούσα να γεννήσω τα καλά μου στοιχεία, να σ’ εκπαιδεύσω δηλαδή κατάλληλα κι όσα απ’ τα καλά μου, επηρεάζανε τελικά έστω και κατ’ ελάχιστον τον χαρακτήρα σου, θα έκαναν ένα ακόμα βήμα προς την αιωνιότητα! Γιατί και τα δικά μου τα καλά, δεν τα κουβαλάω εκ γενετής, ούτε και τ’ απέκτησα απ’ την επιφοίτηση οποιουδήποτε πνεύματος! Κι εγώ από κάποιους άλλους τα διδάχθηκα, σειρά μου λοιπόν να τα διδάξω … Κι όπως αντιλαμβάνεσαι, μόνο ερωτευμένος θα μπορούσα ν’ ασχοληθώ μαζί σου, μόνο για να σου διδάξω τ’ οτιδήποτε! Αλλιώς, γιατί ν’ ασχοληθώ με το άτομό σου; … … …

Πάμε τώρα και στο προκείμενο … μάθημά σου …, μέσα από το οποίο δικάζοντας τους δικαστές μου, θα προσπαθήσουμε μαζί να τους ψυχογραφήσουμε, όσο φυσικά μας επιτρέπουν κι οι δικές μας γνώσεις, εννοείται, μήπως κι αυτό σου φανεί κάποτε χρήσιμο, στην πολυτάραχη ζωή που προδικάζω ήδη πως θα έχεις και σε περιμένει, εξαιρετικά ανυπόμονα!!! … … …

Ποτέ δεν πίστεψα λοιπόν τη μάνα σου, πως ο αδερφός σου ήταν αυτός που κατάλαβε τον έρωτά μου για σένα, ποτέ! Είμαι σίγουρος πως αυτό, το διαπίστωσε κάποια απ’ τις γυναίκες του κοινωνικού μου περιβάλλοντος, στην οποία δεν έδινα περισσότερη σημασία, από την απλή, τυπική, κοινωνική και φιλική. Και δεν θ’ αναφερθώ στην συγκεκριμένη που ξέρεις, αλλά θα πλατειάσω επίτηδες στο ευρύτερο γυναικείο σύνολο, που είναι του ιδίου τύπου της συγκεκριμένης.

Γυναίκες νεκροζώντανες, που η μόνη τους απασχόληση είναι το βαρετό κι ανιαρό νοικοκυριό. Που ο χρόνος της ημέρας τους, δεν παραβιάζεται από κανένα άλλο ευχάριστο γεγονός, παρά το αισχρό κουτσομπολιό και την ανακατωσούρα, στα προσωπικά κι οικογενειακά ζητήματα των αλλωνών. Γυναίκες χωρίς την παραμικρή πνευματικότητα και χωρίς το παραμικρό, πολιτισμικό χαρακτηριστικό. Γυναίκες απλά και μόνο για την κουζίνα και το τυπικό, ερωτικό … ξεμπάζωμα … των ανδρών τους, στο πλαίσιο των συζυγικών τους καθηκόντων και μόνο! Δίχως ερωτισμό, συναίσθημα και πάθος. Ίδιο με το πλύσιμο των πιάτων, κάτι σαν αναγκαίο κακό!!! … Ένα και το αυτό!!! … … …

Κι αυτές οι γυναίκες, λαχταρούν τόσο πολύ μιαν ελάχιστη έστω προσοχή από κάποιον άντρα! Κάποιον απ’ αυτούς που για οποιονδήποτε λόγο, τυχαίνει κάποτε να θαυμάσουν συγκυριακά, ελπίζοντας πως το ερωτικό του ενδιαφέρον, θα ταράξει έστω και για λίγο, την ανίερη και βαλτωμένη τους ζωή! Κι αν θέλεις ως εδώ, όντως κυριολεκτικά τις λυπάμαι και τις συμπονώ για την κατάντια τους! Μ’ απ’ το σημείο αυτό, μέχρι του να δημιουργούν προβλήματα στο όποιο περιβάλλον τους, που είναι έστω και κατά τι καλύτερο απ’ το δικό τους, αδυνατώ να τις παρακολουθήσω πλέον με συμπάθεια, όσο κι αν κατανοώ, το μέγεθος της κατάντιας και της απογνώσεώς τους! Κι ίσως αυτό, να με καθιστά και άδικο απέναντί τους, αλλά δυστυχώς, μου είναι αδύνατον να ανεχθώ, την τόση τους κατάντια!!! …

Αυτές οι γυναίκες λοιπόν, δεν μπορέσανε ν’ ανεχθούνε την τύχη σου, να σ’ ερωτευθεί κάποιος τόσο δυνατά, τόσο δημιουργικά και με τόσο πάθος – δημόσια μάλιστα!!! – κάτι που γι’ αυτές, δεν το ’κανε και δεν πρόκειται να το κάνει ποτέ ωσότου να πεθάνουν, οποιοσδήποτε άντρας! Ζήλεια αφόρητη δηλαδή, ποτισμένη με το δηλητήριο της εκδίκησης πάνω μας, για όλ’ αυτά που προφανώς δικαιούται ο κάθε άνθρωπος, αλλά σπανίως τυγχάνει ν’ απολαύσει, όπως κι οι συγκεκριμένες που αντιλαμβάνεσαι! Κι αφού αυτές δεν έτυχαν κάποιας παρόμοιας ερωτικής περιπέτειας, φρόντισαν να δηλητηριάσουν και να καταστρέψουν και την δική σου τύχη, για να μην την αντιλαμβάνονται στο περιβάλλον τους και τους καταπιέζει αναλόγως και διαρκώς, τις δικές τους παρόμοιες προσδοκίες!!! … … …

Και φυσικά όταν λέω τύχη, εννοώ αυτό ακριβώς. Ούτε δυστυχία, ούτε ευτυχία. Απλά τύχη. Το αν αυτή θα καταλήξει σε δυστυχία ή ευτυχία, αυτό θα κριθεί μονάχα την τελευταία στιγμή της ζωής σου, στα πολύ βαθιά σου γεράματα και κάνοντας τότε, τον συνολικό απολογισμό σου … … …

Πάμε τώρα στην μάνα σου, τον πρώτο και μέγα δικαστή! … Προκαταβολικά σου διαβεβαιώνω, πως παρότι ανήκει στον προαναφερόμενο θλιβερό γυναικότυπο, εντούτοις είχα συνηθίσει την τακτική σχεδόν επαφή μας τ’ απογεύματα στον θείο και μάλιστα, παρά το γενικό μηδενικό πνευματικό της περιεχόμενο, εξαιτίας κάποιων λεπτών κι ευγενικών συμπεριφορών της κάποιες στιγμές, είχα αρχίσει και να την συμπαθώ πολύ! Σε κάθε περίπτωση μάλιστα, την είχα συνηθίσει και σήμερα, ακόμη και μετά τα όσα ακολούθησαν, πραγματικά την αναπολώ με συμπάθεια και ναι, μου λείπει! Μου λείπει αυτή η γοητευτική ταλάντευσή της, ανάμεσα στο πραγματικό της τίποτα και στην προσπάθειά της, να υπερβεί τον εαυτό της στο ευγενικό και φιλότιμο προσδόκιμό της!!! … Ναι, μου λείπει αυτή η ενδιαφέρουσα παρατήρησή της!!! … …

Αυτός ο μέγας δικαστής μου όμως, ήταν που σου … αποκάλυψε … τάχα τον έρωτά μου για σένα, κάτι που φυσικά εσύ, το γνώριζες ήδη 4-5 χρόνια νωρίτερα!!! … Λες κι άμα ήθελα εγώ να σου το πω τόσο ξεκάθαρα κι απροκάλυπτα, υπήρχε οποιαδήποτε περίπτωση να διστάσω!; … Ή λες και δεν μπορούσα να το κάνω μόνος μου και χρειαζόμουνα τη μεσολάβηση της μάνας σου!!! … Και δεν σου τον είχα εξομολογηθεί ποτέ κι ούτε και σκόπευα να το κάνω οποτεδήποτε, καθότι παντελώς περιττό μιας κι εσύ, παρότι μικρούλα υποτίθεται, μια χαρά τον είχες νοιώσει από την πρώτη κιόλας φορά που πρωτοκοιταχτήκαμε βαθιά στα μάτια, αλλά και κυρίως, καθόσον εγώ δεν είχα την παραμικρή ερωτική προσδοκία από σένα! Και σαν τι προσδοκία εξάλλου, θα μπορούσα να είχα ποτέ από σένα!!!;;; … Να μ’ ερωτευθείς!!!;;; … Ας γελάσω!!! … Να μου λείπει!!! … … …

Αν σ’ είχα εκτιμήσει για … πουρολάγνα …, να ’σαι σίγουρη, πως ούτε καν θ’ ασχολιόμουνα ποτέ μαζί σου!!! … Αλλά βλέπεις πως τελικά, μόνο εγώ κι ο καταπληκτικός σου πατέρας ήμασταν σίγουροι, πως εγώ τουλάχιστον, δεν θα έμπαινα ποτέ, ούτε καν στις υποψηφιότητες των ερωτικών σου επιλογών!!! … Γιατί νομίζεις πως ο πατέρας σου, δεν ανησύχησε ούτε μία στιγμή από τον έρωτά μου για σένα και νομίζω πως αν βάλω στοίχημα δεν θα το χάσω, πως όταν το ’μαθε, απάντησε απλά πως: «όσο δεν σ’ ενοχλώ, δεν πα να είμαι ερωτευμένος, δικό μου το πρόβλημα»!; … Το αν θα καταλήξεις φυσικά, στον οποιονδήποτε άλλον πιο άχρηστο, ή και πιο καταπληκτικό άντρα από μένα, αυτό είναι μιαν εντελώς άλλη ιστορία κι αυτή φυσικά, δεν είναι δικό μου πρόβλημα, αλλά δικό σου και των δικών σου!!! … Πάντως εγώ και για τον πατέρα σου, δεν θα τύγχανα ποτέ στα ερωτικά σου ενδιαφέροντα!!! … … …

Το πολύ πολύ, κάποια στιγμή και μέχρι να ξεπεράσεις το στάδιο της εφηβείας σου, να πήξει κάπως το μυαλό σου, όλο αυτό το αληθινό και δυνατό ερωτικό μου ενδιαφέρον, απλά κάπως να σε προβλημάτιζε και να σου δημιουργούσε, μιαν εύλογη αμηχανία και να σ’ έμπλεκε σε μιαν περίπλοκη συναισθηματική κατάσταση, σχετικά με το πώς θα έπρεπε να διαχειριστείς όλο αυτό, το πρωτόγνωρο για σένα συναισθηματικό ζήτημα. Κι αυτό φυσικά για την ηλικία σου, δεν ήταν καθόλου εύκολο κι ευκαταφρόνητο ζήτημα, για ν’ αδιαφορήσει κανείς και να μην σε καθοδηγήσει αναλόγως, όπως κι οι αυτονόητες συνέπειες που θα είχε τελικά για σένα, όλη αυτή η δοκιμασία!

Μέχρι κι ο θείος το είχε καταλάβει θυμάσαι; Μιλούσε ακόμη κι όταν εκείνο το απόγευμα μπροστά σου, είπα στην μάνα σου πως όταν μεγαλώσεις θα γίνεις μια πάρα πολλή όμορφη γυναίκα, το σαΐνι ο θείος πετάχτηκε και ήρεμα, για να μην επιτρέψει παράλογες παρεξηγήσεις για τον θαυμασμό μου από την μάνα σου, σημείωσε πως ήσουνα μικρή ακόμα! Θυμάσαι; … Βλέπεις ο θείος μεγάλος κι έμπειρος, ήξερε ν’ αντιμετωπίζει σωστότερα κι αποτελεσματικότερα αυτά τα απλά πράγματα, όχι όπως η μικρή κι άπειρη μάνα σου!!! … … …

Και σαν μικρή και άπειρη, νόμισε η αφελής, πως αν μ’ εκδικούνταν και μ’ απομάκρυνε μ’ οποιονδήποτε τρόπο απ’ το κοντινό σου περιβάλλον, θα σε προστάτευε λέει από μένα!!! … Σαν από τι δηλαδή θα σε προστάτευε!!!;;; … Από τον έρωτά μου!!!;;; … Ποια απόσταση θα ήταν ποτέ ικανή, να μ’ εμποδίσει σ’ αυτήν την ηλικία και με τις όσες απίστευτες ερωτικές μου εμπειρίες, να κάμψει τον έρωτά μου για οποιαδήποτε γυναίκα!!!;;; … Ή πόσο ηλίθιος μπορεί να είναι κανείς, για να νομίζει ότι για να ερωτευθώ οποιαδήποτε γυναίκα, θα πρέπει προηγουμένως να πάρω την άδεια απ’ οποιονδήποτε άλλον!!!;;; … Ή μήπως φοβήθηκε, μην τυχόν και μ’ ερωτευθείς κι εσύ!!!;;; …

Ή μήπως σε ζητήσω κάποτε, ακόμα και σε γάμο!!!;;; … Χμ, υπάρχει ποτέ περίπτωση, ακόμα κι αν παραβλέψουμε την τεράστια διαφορά της ηλικίας μας, να γίνεις εσύ οποτεδήποτε αντάξια για σύζυγός μου, έστω και μέχρι που να πεθάνω!!!;;; … Από πού κι ως που!!!!!!;;;;;; … … … Με τι προσόντα!!!!!!;;;;;; … … … Με το «ένα πουλί μέσ’ στο κλουβί», ή με το «εγώ, εσύ κι αυτός ο άλλος»!!!;;; … … …

Ερωμένη μου κάποια στιγμή στο μέλλον, πιθανόν να γίνεις κι αυτό, το αφήνω ανοιχτό μόνο και μόνο, για να μην το θεωρήσεις πως σ’ απορρίπτω γενικώς σαν γυναίκα και μας προκύψουν τίποτ’ άλλα ασήμαντα, ή και σημαντικά δράματα. Αλλά κι αυτό πάλι, θα το σκεφτώ εάν και μόνο εάν, μου το ζητήσεις εσύ κάποτε (λέμε τώρα). Ή μάλλον ας πούμε καλού κακού πως σίγουρα θα το δεχτώ, όσο τουλάχιστον ακόμα διατηρείσαι όμορφη και παρά τα δικά μου χάλια, μου ζητήσεις να σου χαρίσω αυτήν, την πραγματικά ανεπανάληπτη εμπειρία! … (Το ανεπανάληπτη, μπορώ να σου το υποσχεθώ) … Σύζυγός μου όμως, με τέτοια διαφορά ηλικίας, ΠΟΤΕ!!! … … …

Κι ερωμένη μου φυσικά, τ’ αφήνω τάχα μου ανοιχτό ως ενδεχόμενο, επειδή είμαι απολύτως βέβαιος πως δεν θα μου το ζητήσεις ποτέ! Οπότε έχω ήσυχο το κεφαλάκι μου, ενώ ταυτόχρονα διατηρώντας το ως ένα απίθανο ενδεχόμενο, συντηρώ και την απαραίτητη ιδιότητά σου ως μούσα μου, κάτι που μου είναι απολύτως απαραίτητο, για οποιαδήποτε καλλιτεχνική μου δημιουργία! Χωρίς έρωτα, δεν μπορώ να δημιουργήσω απολύτως τίποτα! Κι ο δικός σου, αφού δεν κινδυνεύω να με βάλεις ποτέ σε μπελάδες, είναι ο πλέον καταλληλότερος για μένα αυτήν την στιγμή! Ας σ’ εκμεταλλευτώ κι εγώ λοιπόν σε κάτι, τόσα έχω τραβήξει εξαιτίας σου!!! … … … Πες δηλαδή πως για όσα πληρώνω για την αφεντιά σου, τα πατσίζουμε με το να είμαι ερωτευμένος μαζί σου … Κάτι που στην πραγματικότητα βέβαια, εσένα δεν σου κοστίζει και τίποτα, ενώ εσύ μου κοστίζεις ακόμα πανάκριβα! …  Άρα δεν είναι ισότιμα κι η ζημιά εις βάρος μου! … Αλλά χαλάλι σου, … σ’ αγαπάω ακόμα … … …

Σαν τι άλλο δικό σου τάχα, να κινδύνευε από μένα για την μάνα σου!!!;;; … Η παρθενιά σου!!!;;; … Χμ!!! … Ή μήπως κινδύνευες να σε βιάσω!!!;;; … Που, πως, πότε!!!;;; … Άγνωστος ήμουνα στο χωριό και θα σε βίαζα, χωρίς τις όποιες, αυτονόητες νομικές συνέπειες εις βάρος μου!!!;;; … Μα πότε είχα πραγματοποιήσει τ’ οτιδήποτε παράνομο στα 50+ χρόνια της ζωής μου και φοβήθηκε τάχα για κάτι τέτοιο!!!;;; … Ή μήπως έτσι στα ξαφνικά, θα γινόμουνα σ’ αυτήν την ηλικία παιδεραστής!!!;;; … Σαν τι άλλο κακό ή εγκληματικό, θα μπορούσα να σου κάνω ο … τρελός … !!!;;; … Ταλαίπωροι και μίζεροι χωριαταραίοι, ψυχολογικά έρμαια της τηλεοπτικής χειραγώγησης της ηλιθιότητάς σας, πόσο βαθιά νυχτωμένοι είστε ακόμα!!! … Πόσο αξιοθρήνητοι και θλιβεροί, χαμένοι στον χάρτη κάπου εκεί πίσω απ’ τον Ήλιο, στην στρούγκα της κακομοιριάς και της ελεεινότητάς σας!!! … … …

Σαν τι κακό θα μπορούσα να σου κάνω ποτέ εγώ, που σ’ αγάπησα και σε προσέχω ακόμα, πιότερο κι απ’ τον εαυτό μου!!!;;; … Γιατί δεν μπήκε καν στον κόπο η μάνα σου, να σε ρωτήσει αν στα τόσα χρόνια που ήμουνα ερωτευμένος μαζί σου, σ’ είχα φέρει οποτεδήποτε και σ’ οποιαδήποτε δύσκολη θέση!!!;;; … Εάν είχαμε ανταλλάξει ποτέ, έστω κι οποιαδήποτε απλή κουβέντα, πέρα από κάποιους σπάνιους, μετρημένους και τυπικούς χαιρετισμούς!!!;;; … Εάν είχα κι εγώ το κινητό σου τηλέφωνο, όπως το είχε σχεδόν το σύνολο των ανδρών του χωριού και γιατί άραγε!!!;;; …, ακόμα και των παντρεμένων που προσδοκούσαν κι επιδίωκαν κάποια στιγμή, να καταφέρουν να σε βάλουν στα χέρια τους!!!;;; … Γιατί για μένα ήσουνα ανήλικη και γι’ αυτούς δεν ήσουνα!!!;;; … Γιατί ε, γιατί!!!;;; … Γιατί δεν σε ρώτησε, εάν είχα τηλεφωνήσει ποτέ στο σπίτι σας, όταν ήξερα πάρα πολύ καλά πως είσαι εκεί μόνη σου και πως θα μπορούσα μ’ οποιαδήποτε πρόφαση, να σε φλερτάρω άνετα και με κάθε πρόσφορο τρόπο!!!;;; … … …

Γιατί δεν σε ρώτησε, εάν σε ξεφτίλισα ποτέ εγώ, ωσάν άθλιος και άξεστος αγροίκος χωριάταρος, πάνω στην μπάρα του οποιουδήποτε επαρχιακού κωλάδικου και σαν το τελευταίο τσουλάκι του πλανήτη, τρίβοντας δημοσίως τα τέτοια μου στον πισινό σου, για να καμωθώ τάχα μου και καλά τον άντρα, ανάμεσα στους υπόλοιπους παρευρισκομένους χωριαταραίους, που έτσι κι απλά χάζευαν, τον απόλυτο διασυρμό κι εξευτελισμό σου!!!;;; … Ενός κοριτσιού, που θα μπορούσε να ’ταν η αδερφή του κάθε χωριαταραίου εκείνη την στιγμή εκεί πάνω στην μπάρα, που κάποτε υποτίθεται πως θα γίνει μάνα κι ίσως από ’ναν σύζυγο, μεταξύ αυτών των χωριαταραίων, που απλά παρακολουθούσαν με χάζι, τον απόλυτο εξευτελισμό σου!!! … Γιατί δεν σε ρώτησε!!!;;; … … …

Ενώ αντιθέτως, ο πατέρας σου που ήξερε ποιος και τι ήμουνα, είμαι σχεδόν βέβαιος, πως σε ρώτησε κάτι τέτοια σχετικά κι αφού του απάντησες, πως δεν είχε συμβεί το παραμικρό απαράδεκτο μεταξύ μας, δεν ανησύχησε περαιτέρω κι απλά περιορίστηκε, απολύτως φυσιολογικά και λογικά ο άνθρωπος, στο να έχει στο εξής γενικά το νου του κι ως εκεί! … Εύγε του! … … …

Κάνε λοιπόν τώρα τον κόπο κι επιχείρησε μόνη σου ένα γενικό ψυχογράφημα της μάνας σου. Εγώ για ευνόητους λόγους κι επειδή ακόμα την αγαπάω και μου λείπει η άτιμη, θα περιοριστώ μονάχα στο να σου δώσω μερικά βασικά στοιχεία, απλώς για να σε βοηθήσω. Τα υπόλοιπα, κάν’ τα μόνη σου! … Τι είναι λοιπόν η μάνα σου; Μιαν απλή, κοινή γυναίκα του χωριού. Μάλλον αγράμματη, όπως κι όλες σχεδόν στο χωριό, χωρίς ιδιαίτερα ατομικά προσόντα, χωρίς την παραμικρή πνευματική και φιλοσοφική αναζήτηση, χωρίς το παραμικρό πολιτισμικό πρόσημο! Απλά και μόνο μια μάνα, έστω και μια πολλή καλή μάνα αν θέλεις, όπως ακριβώς και δισεκατομμύρια άλλες, κάλλιστες μάνες του πλανήτη! Κι ως εκεί! Αλλά και μια γυναίκα, που απλά όταν μεγάλωσε, φρόντισε σχετικώς να καλοπαντρευτεί και να νοικοκυρευτεί, χωρίς προηγουμένως εξ όσων γνωρίζουμε τουλάχιστον, να τύχει όπως εσύ, μιας ανάλογης δυνατής κι ανεπανάληπτης, έστω και περίπλοκης ερωτικής εμπειρίας! Χωρίς ποτέ να έχει γραφτεί γι’ αυτήν, έστω κι ένας ατάλαντος και κακόγουστος στίχος σαν τους δικούς μου για σένα, χωρίς κανένας να έχει υπερασπιστεί τον έρωτά του γι’ αυτήν, όπως έκανα εγώ για σένα δημόσια και με το ανάλογο βαρύτατο, προσωπικό μου κόστος! … Κι όπως και να το κάνεις, γυναίκα είναι κι αυτή και ποια γυναίκα από υπάρξεως του ανθρωπίνου γένους, δεν πόθησε να τύχει κάποτε, τον μεγάλο κι ανεπανάληπτο έρωτα της ζωής της!!!;;; … Ποια!!!;;; … … … Κι από δω και πέρα, βγάλ’ τα πέρα μόνη σου … … …

Συλλογίσου μονάχα πως τελικά, το μόνο της … κατόρθωμα …, ήταν τούτα τα πράγματα που θα ’πρεπε κανονικά να τα κουβεντιάζουμε αστειευόμενοι μεταξύ μας και φυσικά πάντα κατ’ ιδίαν, τώρα αναγκαζόμαστε να τα συζητάμε δημοσίως και μ’ όλες τις σχετικές, δυσάρεστες πιθανόν συνέπειες, για όλους μας ανεξαιρέτως!!! … Σπουδαίο κατόρθωμα πραγματικά!!! … Να το ξαναεπιχειρήσει!!! … … …

Πάμε τώρα και στα μπουμπούκια τους συγγενείς μου! Εδώ να δεις απίστευτα κι ενδιαφέροντα ψυχογραφήματα!!! … Με το που τους παραπονέθηκε η μάνα σου ότι είμαι ερωτευμένος μαζί σου, αμέσως και χωρίς καν να με ρωτήσουν τι συμβαίνει, με καταδίκασαν σε … δημόσιο λιθοβολισμό … !!! … Έτσι απλά και με μόνο στοιχείο ενοχής, το παράπονο της μάνας σου ότι ήμουνα ερωτευμένος μαζί σου!!! … Από πότε είχα την υποχρέωση και δεν το ’ξερα καν, να παίρνω την άδεια των γονιών μου, των αδερφών μου και των λοιπών συγγενών μου, για το ποια γυναίκα θα ερωτευθώ και μάλιστα, στην ηλικία των 50+ μου χρόνων!!!;;; … Από πότε!!!;;; … Ποιος άλλος άνθρωπος στον πλανήτη, αντιμετώπισε ποτέ τέτοιου είδους υποχρέωση!!!;;; … Ποιος!!!;;; … Τ’ ότι μπορεί να μην συμφωνούσανε μ’ αυτό, λόγω των οποιωνδήποτε προσωπικών τους ιδεοληψιών, από πού κι ως που τους έδινε και το δικαίωμα, της απαιτήσεως να έχουν άμεσο έλεγχο στα ερωτικά μου ζητήματα!!!;;; … Από πού κι ως που!!!;;; … Απαίτησα εγώ ποτέ κάτι παρόμοιο, για τις δικές τους ερωτικές προτιμήσεις, είτε συμφωνούσα με τις επιλογές τους, είτε διαφωνούσα!!!;;; …

Κι από πότε δηλαδή ο έρωτας, είναι ηθική παρακμή, ή ακόμα χειρότερα, ποινικό αδίκημα, από πότε!!!;;; … Ακόμα και ο νόμος για την παιδεραστία, απαιτεί προηγουμένως για την ενοχή του οποιουδήποτε, συνουσία με το όποιο παιδί κι όχι έτσι απλά, μιαν ανώδυνη ερωτική συμπάθεια! … Ακόμα και την πληροφόρησή σου εν προκειμένω, πως είμαι ερωτευμένος μαζί σου να θεωρήσουμε ως έγκλημα, ακόμα κι αυτό το έγκλημα, το διέπραξε η μάνα σου εις βάρος σου που σου το είπε κι όχι φυσικά εγώ, που ούτε καν σκόπευα να σου το πω ποτέ, μιας κι όπως σου το προανέφερα, ήταν εξάλλου κι απολύτως περιττό, αφού το είχες καταλάβει χρόνια πριν και δεν χρειαζότανε τίποτα, μα τίποτα περισσότερο για τους δυο μας!!! …

Τι ήταν λοιπόν αυτό, που τους έσπρωξε στην άμεση καταδίκη μου; Πόσο μα πόσο μίσος αλήθεια, κουβαλούσαν στις ψυχές τους μιαν ολόκληρη ζωή για μένανε και περιμένανε απλώς την αφορμή, για να το εκδηλώσουνε κι απερίφραστα!!!;;; … Πόση φρίκη πρέπει να δοκίμασαν τόσα χρόνια, να περιμένουν και να καραδοκούν απελπισμένοι, πότε επιτέλους θα κάνω κάτι επιλήψιμο, για να ξεβράσουνε όλη τη χολή που είχανε μέσα τους για μένα!!!;;; … Κι εγώ ο βλάκας, επειδή τους αγαπούσα δεν το είχα καταλάβει, ή για την ακρίβεια, παρότι είχα παρατηρήσει σχετικά σημάδια κατά καιρούς, απλώς τα προσπέρασα για να μην τα παραδεχτώ!!! … Κι έπρεπε να προκύψει η περίπτωσή σου για να επιβεβαιωθώ τελικά, για τους ποιους πραγματικά είχα για συγγενείς μου! Κι αυτό κυριολεκτικά, σου του χρωστάω μεγάλη χάρη!!! …

Προσωπικά τουλάχιστον είχα την εντύπωση, πως εντός ενός συνηθισμένου ας πούμε οικογενειακού περιβάλλοντος, όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους κι έχουν υπόψη τους, ακόμη και τα όρια της κάθε ακραίας συμπεριφοράς, που μπορεί να φτάσει ο καθένας. Και πως την οποιαδήποτε αντίθετη πληροφορία, που θα τύχαινε κάποτε να λάβουν γνώση, τουλάχιστον θα την εξέταζαν πρώτα, ρωτώντας σχετικά τον υπόλογο. Έτσι φαντάζομαι πως κάνουν στις υγιείς οικογένειες. Εδώ αποδεδειγμένα κρίνονται κάποτε και κάποιοι ένοχοι για πλείστα ανοσιουργήματα κι οι συγγενείς τους, όχι μόνο δεν τους εγκαταλείπουν ποτέ, αλλά τους συμπαραστέκονται κιόλας μέχρι τέλους, στην όποια καταδίκη τους! Κι εμένα έτσι απλά και μ’ ένα γελοίο παράπονο της μάνας σου, μ’ … εξοστρακίσανε … κυριολεκτικά, ακόμα κι από το χωριό!!! … Χωρίς καν να με ρωτήσουν προηγουμένως, τι ακριβώς συμβαίνει!!! …

Οι μόνοι που μπήκανε στον κόπο να με ρωτήσουνε διακριτικά για σένα και θέλω να πιστεύω, ότι το κάνανε αυθόρμητα κι όχι με κάποιον προσχεδιασμό, ήταν ο Α κι η Μ, που τουλάχιστον όσο τους εξηγούσα τι συνέβαινε, με πείθανε ότι το καταλαβαίνανε. Πλην όμως από κει και πέρα, δεν ξέρω αν προσπαθήσανε καν να μεταφέρουν τις εξηγήσεις μου και στους υπολοίπους, ή γιατί δεν τα καταφέρανε να τους καθησυχάσουν αναλόγως! … Εν πάση περιπτώσει … Τους αρκούσε λοιπόν τους συγγενείς μου, μονάχα και τ’ ότι επιτέλους είχανε μια ηθική πρόφαση, για να με διαπομπεύσουν ως έναν τρελό κι εγκληματία!!! … Συγγενείς να σου πετύχουν!!! … Κι επειδή καλώς ή κακώς, δεν μπορώ να σβήσω διά παντός την οικογενειακή μας σχέση, θα μου επιτρέψεις να σταματήσω εδώ γι’ αυτούς και τ’ αυτονόητα συμπεράσματα για τα ψυχογραφήματά τους, να τα βγάλεις κι αυτά μόνη σου …

Ας δούμε τώρα και τους χωριαταραίους! … Αυτοί βεβαίως, έχουν προκαταβολικά το αισχρό άλλοθι, πως αφού οι συγγενείς μου, οι ίδιοι μου οι γονείς που με γέννησαν, που με ξέρανε υποτίθεται απ’ έξω κι ανακατωτά, με λιθοβολήσανε πρώτοι στην πλατεία, γιατί λοιπόν οι χωριαταραίοι, να μην δείξουν την ανάλογη εμπιστοσύνη στην κρίση τους και να μην μου φερθούνε, με τον ίδιο και χειρότερο ακόμα τρόπο από τους δικούς μου!!!;;; … Αφού οι δικοί μου άνθρωποι, με θεωρούσανε τρελό κι επικίνδυνο, γιατί να μη με θεωρούνε κι οι χωριαταραίοι, κάτι που τους βόλευε μάλιστα παντού και ποικιλοτρόπως! Και δυστυχώς αυτό τους το επιχείρημα, είμαι εξ αντικειμένου υποχρεωμένος να το λάβω σοβαρά υπόψη και να τους δικαιώσω αναλόγως, ως ένα εύλογο κι αυτονόητο σημείο!!! … Μα όχι και παραπέρα απ’ αυτό, ειδικά όσους με πλησίασαν κατά καιρούς και διαπίστωσαν αυτοπροσώπως, πως τίποτ’ απ’ όλ’ αυτά τ’ απίστευτα που μου πιστώνανε, δεν είχε την παραμικρή ακρίβεια και υπόσταση!!! … Ειδικά αυτούς … … …

Πέραν όμως αυτής της γενικής παρατηρήσεως, ας εξετάσουμε τώρα και την συμπεριφορά τους, ειδικότερα σχετικά με την περίπτωσή σου. Καταρχήν όπως ακριβώς κι οι δικοί μου, ουδέποτε με ρώτησε κανείς τους, τι στο καλό συμβαίνει μεταξύ μας. Κανείς!!! … Προφανώς και κανείς τους δεν ήθελε ν’ ακούσει τις εξηγήσεις μου, διότι όλοι τους γνώριζαν πάρα πολύ καλά, πως δεν συνέβαινε τίποτ’ απολύτως επιλήψιμο μεταξύ μας. Αλλά όπως κι οι δικοί μου, αφού είχαν βρει επιτέλους την ευκαιρία να μ’ εκδικηθούνε, για οτιδήποτε νόμιζε ότι είχε λόγους ο καθένας να μ’ εκδικηθεί, δεν υπήρχε περίπτωση να την αφήσουνε να πάει χαμένη! … Πότε θα την ξαναβρίσκανε πάλι!!!;;; …

Θα σταθώ όμως ιδιαιτέρως στην περίπτωση των αρσενικών, οι οποίοι θα θέλανε να τύχουν μιας ερωτικής εμπειρίας μαζί σου, έστω και για μια φορά μονάχα στην ζωή τους! … Αυτοί είχαν παραπάνω κι από κάθε άλλον λόγο, να μην αφήσουν την ευκαιρία της διαπόμπευσής μου να πάει χαμένη! Ένας δυνητικός κι επικίνδυνος εραστής λιγότερος!!! … Δεν θα ξεχάσω ποτέ την τρομερή έκπληξη που δοκίμασα, τότε που σε πήρε ο ύπνος κι έχασες το λεωφορείο για το σχολείο, όταν σου τηλεφώνησε για να σε ξυπνήσει ένας παντρεμένος και με παιδιά, που δεν είχε την παραμικρή συγγενική σχέση μαζί σου και μάλιστα, δεν τηλεφώνησε καν στο τηλέφωνο του σπιτιού, το οποίο τέλος πάντων θα μπορούσε να έχει για οποιονδήποτε λόγο, αλλά στο δικό σου, στο προσωπικό σου κινητό τηλέφωνο!!! … Από πού κι ως που αυτός ο τύπος και ποιος ξέρει και πόσοι άλλοι ακόμα, είχε το κινητό σου και κυρίως γιατί!!!;;; … Ένα δυο χρόνια μικρότερός μου είναι ο συγκεκριμένος!!! … Από πού κι ως που ο οικογενειάρχης υποτίθεται!!!;;; … Κατά τ’ άλλα, εγώ ήμουνα ο παιδεραστής του χωριού, έτσι!!!;;; … Για να μην αναφερθώ και σ’ άλλους αξιότιμους λεχρίτες, μοιχούς, κερατάδες και των λοιπών ηθικών συνομοταξιών, μέχρι και του πιο στενού μου περιβάλλοντος … Χωριαταραίοι, άει … χωριαταραίοι δικαστές, που ’χετε και μούτρα για να με δικάσετε, κοπρίτες  … … …

Ας κλείσω τώρα και με σένα! … Εσένα βέβαια, μάλλον δεν θα μπορούσα να πω ότι θα σε δικάσω ακριβώς. Εσένα μάλλον θα μπορούσα να πω σωστότερα, πως θα σου δώσω τις απαραίτητες εξηγήσεις, τώρα που μεγαλώνεις πια κι ας υποθέσουμε, ότι είσαι σε θέση να τις καταλάβεις, ή έστω να τις κρατήσεις και να τις εξετάζεις κάθε φορά που θα τις θυμάσαι, όσο κι αν ποτέ θα ωριμάζεις από δω και πέρα, κάτι για το οποίο διατηρώ ακόμη έντονα, τις εξαιρετικές κι εύλογες επιφυλάξεις μου! … … …

Ναι, είναι αλήθεια, πως από κείνο το απόγευμα που γαργαλούσα την Α και πρωτοκοιταχτήκαμε βαθιά στα μάτια, σ’ ερωτεύθηκα όσο δεν ερωτεύθηκα καμία άλλη μέχρι τώρα στην ζωή μου! … Είσαι η μόνη που ένοιωσα και σε τιμώ ακόμα, πραγματικά σαν σύζυγό μου!!! … Κι ας μην είχαμε ποτέ, ούτε καν μια στοιχειώδη κοινωνική επαφή κι όμως!!! … Και το εξαιρετικό που είχε ο έρωτάς μας, δεν ήταν τόσο η έντασή του, που ούτως ή άλλως ήταν ασύγκριτη, αλλά κυρίως η ποιότητά του! Τώρα θα μου πεις, αν είναι δυνατόν να μιλάω σε σένα για ποιότητα στον έρωτα και να περιμένω να με καταλάβεις κιόλας, όταν γι’ αυτά δεν είναι εις θέσιν να με καταλάβουν, ούτε καν συνομήλικοί μου, έξυπνοι υποτίθεται, με πτυχία ορισμένοι, ή με μεγάλη κοινωνική αποδοχή κι επιρροή άλλοι, ή με αναρίθμητες ερωτικές εμπειρίες και περιπέτειες! Κι όμως μέχρι τώρα, το ένστικτό μου δεν έχει λαθέψει ποτέ, ασχέτως αν εγώ δεν το παρακολουθώ σχεδόν κατά κανόνα και στο τέλος φυσικά, κάθε φορά το μετανιώνω! Και στην περίπτωσή σου το ένστικτό μου μού λέει, πως μπορεί σε πάρα πολλά πράγματα να υστερείς τραγικά, αλλά σ’ οτιδήποτε έχει σχέση με τον έρωτα, είσαι εξαιρετικά ευαίσθητη κι ιδιαιτέρως επιδεκτική, πάσης σχετικής μαθήσεως!!! … … … Εκτός πια κι αν για πρώτη φορά, το ένστικτό μου μού λέει ψέματα!!! … … … Οπότε, παραδίνομαι … … …

Όπως λοιπόν θυμάσαι, από μικρή σε παρακολουθούσα διακριτικά και παρατηρούσα την εξέλιξή σου, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον! Μέχρι κείνο το απόγευμα όμως, έτσι απλά κι από κοινωνική σκοπιά, όπως παρακολουθεί κανείς κάθε παιδί, που υποψιάζεται πως διαθέτει κάτι το αξιόλογο στον χαρακτήρα του, το οποίο και προδιαγράφει μιαν ενδιαφέρουσα, προσωπική εξέλιξη. Βεβαίως το τι θεωρεί ο καθένας αξιόλογο, είναι πολύ υποκειμενικό και φυσικά, μπορεί εγώ να σε θαύμαζα όταν σ’ έβλεπα μια στις τόσες κατά τις σπάνιες επισκέψεις μου στο χωριό, ενώ οι χωριαταραίοι που είχαν πλήρη επίγνωση της καθημερινότητας και των ιδιοτροπιών σου, να μην καταδέχονταν ούτε καν να σε φτύσουν, όχι να σε θαυμάσουν κιόλας! …

Από κείνη τη στιγμή όμως, που βυθιστήκαμε ο ένας στα μάτια του αλλουνού, το λίγο που έλειπε ακόμα για να μετατραπεί ο μέχρι τότε θαυμασμός μου, σ’ έναν μοναδικό κι ανεπανάληπτο έρωτα, συμπληρώθηκε με κείνη την ματιά σου κι ολοκληρώθηκε! … Βεβαίως αφού ακόμα ήσουνα παιδί, δεν μπορούσα να κάνω τίποτ’ άλλο, παρά να … περιμένω να μεγαλώσεις! … Κι αυτό ακριβώς έκανα …

Και δεν υπήρχε ούτε μία περίπτωση να σου μιλήσω ποτέ στην ζωή μου, για το πόσο ερωτευμένος ήμουνα μαζί σου, παρά μονάχα εάν ποτέ ενήλικη πια κι εσύ, βρισκόμασταν κάπου μαζί και μου το έθιγες ευκαιριακά αυτό το ζήτημα. Μονάχα τότε και για να ευθυμήσουμε αναλόγως! … Εξάλλου περιμένοντάς σε να μεγαλώσεις, υπήρχε ποτέ περίπτωση εγώ να μικραίνω και κάπου στη μέση να συναντηθούμε!!!;;; … Άσε που και να υπήρχε ακόμη, ποτέ δεν θα επέλεγα να σταματήσω την φυσιολογική εξέλιξη του χρόνου, αφού όσο αυτός περνά, εγώ γίνομαι όλο και καλύτερος, τουλάχιστον για τον εαυτό μου! … Και δεν θα επέλεγα ποτέ να θυσιάσω την καλλίστη προσωπική μου εξέλιξη, ούτε καν και για σένα έρωτά μου!!! … … …

Φαντάζομαι όμως πως αυτήν την στιγμή, θ’ αναρωτηθείς τι τάχα ερωτεύθηκα αλήθεια από σένα; … Φυσικά το πρώτο που ερωτεύθηκα, ήταν η ομορφιά σου! Χωρίς αυτήν, ναι μπορεί και να μην σε πρόσεχα ποτέ στη ζωή μου, δεν το αρνούμαι. Η ομορφιά, είναι το πρώτο πράγμα που με προσελκύει σε μια γυναίκα. Μόνο που αυτήν, δεν την βρίσκω πάντοτε κι απαραιτήτως στην ομορφιά του σώματος. Έχω ερωτευθεί και γυναίκα άσχημη, αλλά με πολλή χαριτωμενιά όπως λέμε και ανεξέλεγκτη σεξουαλικότητα, που υπερκάλυπταν υπέρ του δέοντος, την σχετική ασχήμια του προσώπου της. Ελπίζω να με καταλαβαίνεις τώρα τι εννοώ …

Μα πέρα από την αδιαμφισβήτητη ομορφιά σου, εκείνο που με γοήτευσε ακόμα περισσότερο, ήταν η προοπτική, η πιθανότητα αυτή η παιδική σου ομορφιά, να εξελιχθεί σ’ ένα υπέροχο γυναικείο σώμα, μ’ ένα πανέμορφο κι εκφραστικότατο πρόσωπο! Και δεν φαντάζεσαι πόσο μου λείπει αυτή την στιγμή, η πανέμορφη εικόνα σου! Έτσι τουλάχιστον σε φαντάζομαι ακόμα, πανέμορφη! Έτσι θα σε ήθελα δηλαδή! … Όσο πιο πολύ γερνάω εγώ, τόσο πιο όμορφη παρακαλάω να γίνεσαι εσύ, μέχρι που να φτάσουμε κάποτε σε κείνο το σημείο, που να με κάνει κυριολεκτικά να ντρέπομαι απ’ την διαφορά μας, ακόμα και να σε σκέφτομαι, να σε θυμάμαι!!! …

Πέραν της ομορφιάς σου όμως, από τα λίγα ακόμα θετικά που είχες, εκείνο που εκτίμησα περισσότερο απ’ όλα, ήταν η καλή σου απόδοση στο σχολείο. Αυτό το στοιχείο, είναι εξαιρετικής σημασίας για μένα και πάνω σ’ αυτό ειδικά, είμαι κάθετα και αδιαπραγμάτευτα αυστηρότατος! Δεν θα το ανεχόμουνα ποτέ, να παραμελήσεις την εκπαίδευσή σου και γενικώς την παιδεία σου, για οποιονδήποτε, μα για οποιονδήποτε λόγο! Και δεν μ’ ενδιαφέρουν οι καλοί βαθμοί, εάν αυτοί δεν έχουν πραγματικό αντίκρισμα στην παιδεία σου. Να τους βράσω τους καλούς βαθμούς, εάν η παιδεία σου φτάνει μονάχα ως το σημείο, να ξεφτιλίζεσαι σαν τσούλα, στις μπάρες των όποιων επαρχιακών κωλάδικων … Να τους βράσω … … … Καλοί βαθμοί χωρίς άριστο χαρακτήρα, για μένα ισοδυναμούν με πάτο … … … Με πάτο το καταλαβαίνεις!!!;;; … … …

Και πραγματικά η σχολική σου πρόοδος, μ’ ενδιαφέρει πάρα πολύ και ζορίζομαι αφάνταστα, που δεν έχω κανέναν να με πληροφορεί γι’ αυτήν! Δεν μπορείς να φανταστείς, πόσο θα ήθελα να μου στείλεις εσύ, ή τ’ αδέρφια σου σ’ ένα μήνυμα, μονάχα την τάξη σου και την περσινή σου βαθμολογία, τίποτ’ άλλο, να κάπως έτσι: Α΄ Λυκείου 19,2 … … … Ας μου το στείλει ο οποιοσδήποτε τέλος πάντων … … …

Ένα ακόμα από τα θετικά σου, ήταν η μανία σου για κάθε πρωτιά. Αυτό βεβαίως αν εξελιχθεί σ’ εμμονή, τότε θα μιλάμε για καθαρή κι απόλυτη ψυχασθένεια! Όσο όμως παραμένει σε ελεγχόμενη κατάσταση και λειτουργεί ως κίνητρο για την εξέλιξή σου, θα είναι πραγματικό ευεργέτημα! … Και για να λειτουργεί πάντοτε ως κίνητρο, θα πρέπει να ελέγχεις διαρκώς, αυστηρά κι αντικειμενικά τον εαυτό σου, να ξεχωρίζεις μεν ποιοι είναι πίσω σου οι χειρότεροι και βρίσκεσαι εσύ στην κορυφή τους, αλλά και ποιοι βρίσκονται μπροστά σου, για τους οποίους εσύ βρίσκεσαι στον πάτο τους! Και ν’ αποφεύγεις από την μια να μην ξεπέσεις χαμηλότερα, αλλά και να μοχθείς συνέχεια και με συνέπεια, για ν’ ανέβεις ακόμα παραπάνω! … … …

Πέρα απ’ αυτά τα λίγα θετικά στοιχεία που σχετίζονταν με την παιδεία σου, είχες και κάποια προσωπικά, πραγματικά αξιοθαύμαστα! Και πρώτο φυσικά απ’ όλα, ήταν η γοητευτική σου σχέση με τα παιδιά. Η παιδομάνα της γειτονιάς … Σ’ αυτήν την σχέση εγώ τουλάχιστον, διαπίστωνα την εκρηκτική θηλυκότητά σου. Το πάθος σου να γίνεις γυναίκα, να σμίξεις μ’ άντρα και να χορτάσεις μέχρι το μεδούλι τη ζωή … Μα κι η νοικοκυροσύνη σου, που πολλοί την παραδέχονταν και την ομολογούσαν, παρά το νεαρό της ηλικίας σου. Απ’ τα λίγα καλά που σε προίκισε η μάνα σου …

Όσο για τ’ αρνητικά σου; … Σωρός!!! … Και το πρώτο που μ’ ενδιέφερε εμένα και το παρατηρούσα ιδιαιτέρως πάνω σου, ήταν η πολιτισμική σου ταυτότητα. Ένα μπάζο κυριολεκτικά!!! … Ένας πολιτισμικός σκουπιδοτενεκές!!! … Απ’ το πρωί που ανοίγεις τα μάτια σου, μέχρι που να τα κλείσεις, με το κινητό στο χέρι!!! … Δεν έχω αντιμετωπίσει χειρότερη εικόνα σ’ έναν άνθρωπο κι όχι μόνο για συνομηλίκους σου, αλλά και για ενηλίκους. Τόση μοναξιά πια, μα τόση!!!;;; … Αυτό το αίσχος, δεν υπάρχουν καν λέξεις για να το περιγράψουν με απόλυτη ακρίβεια!!! … Ή τα τραγούδια που άκουγες; Σκέτη φρίκη, ελεεινά και τρισάθλια!!! … Για τα γυφτοπάζαρα και για τα γυφτομπούζουκα!!! … Και πολλά άλλα παρόμοια στοιχεία, στα οποία όμως δεν θ’ αναφερθώ περισσότερο, για να μην σ’ απογοητεύσω κιόλας! … Αυτά τα λίγα προς το παρόν, θαρρώ πως αρκούν για να φροντίσεις πιο επιμελημένα, την πολιτισμική σου παιδεία.

Δεν θα παραβλέψω όμως ασχολίαστο και το χειρότερο, μετά το οποίο πραγματικά απογοητεύτηκα ανεπανόρθωτα μαζί σου, έστω κι αν ο έρωτάς μου είναι τόσο δυνατός για σένα, που ακόμα κι αυτό, στάθηκε αδύνατο να τον εξοντώσει, αν και τον άφησε για πάντα κι ανεξίτηλα λαβωμένο … Κι αυτό είναι το ζήτημα της αξιοπρέπειάς σου. Η ξεφτίλα σου πάνω στη μπάρα του κωλάδικου, την παραμονή των Χριστουγέννων … Και για να σε βοηθήσω να καταλάβεις τι ακριβώς έκανες εκείνη την στιγμή, ή τι ακριβώς κάνεις σε άλλες παρόμοιες τέτοιες περιπτώσεις, σε προκαλώ να φανταστείς πως ακριβώς θα ένοιωθε ο πατέρας σου, ένα άτομο που πραγματικά είμαι απολύτως βέβαιος πως σε λατρεύει, εάν ξαφνικά έμπαινε στο κωλόμπαρο, εκείνη ακριβώς την στιγμή που ο άξεστος χωριάταρος πίσω σου, σ’ είχε αρπάξει από την μέση πάνω στην μπάρα κι έτριβε τα τέτοια του στον πισινό σου!!!;;; … Όχι αν τολμάς, προσπάθησε να μπεις στην θέση του πατέρα σου και να διαισθανθείς, τι ακριβώς θα ένοιωθε αυτός ο άνθρωπος που κατασκοτώνεται όλη μέρα για να σας μεγαλώσει, αν έμπαινε εκείνη την ώρα στο κωλόμπαρο … Αλλά και κάθε άλλη φορά, που κάνεις κάτι παρόμοιο κι οπουδήποτε αλλού, είτε μπροστά και σ’ άλλους δημοσίως, είτε και ιδιωτικά, οπουδήποτε στα κρυφά … … …

Την αξιοπρέπειά μας παιδί μου, εμείς οι ίδιοι την καθορίζουμε. Ο κάθε γύφτος θα σε προσβάλλει πάνω σ’ οποιαδήποτε μπάρα, τόσο όσο ακριβώς εσύ θα του επιτρέψεις να σε προσβάλλει. Αν επιτρέψεις μία φορά τον διασυρμό σου, όπως και τον επέτρεψες ήδη, τότε αυτό οι χωριαταραίοι το εκλαμβάνουν ως δεδομένο πια και θα σ’ αντιμετωπίζουν για πάντα, σαν το τσουλάκι του χωριού, το δημοσίως διαθέσιμο, για κάθε ευκαιριακό … ξεμπάζωμα … … …

Φυσικά και είσαι κοπέλα πια, φυσικά και θα έχεις σχέσεις πια, εάν ας πούμε πως μέχρι τώρα δεν είχες … Φυσικά και θα κάνεις έρωτα κάποια στιγμή, εάν ας πούμε δεν έχεις κάνει ήδη … Το ζήτημα όμως είναι με ποιον, αλλά και πως …

Τον έρωτα παιδί μου, μπορείς να το δεις τουλάχιστον σε δυο τρεις, βασικές εκφάνσεις του. Η μία, είναι αυτή η κοινή και γνωστή σε όλους, ο χυδαίος, ο αχαμνός έρωτας. Αυτός της μπάρας, της αρπαχτής, του ξεμπαζώματος. Ένα στα γρήγορα, για ξαλάφρωμα … Μ’ αυτόν προσωπικά, δεν καταδέχτηκα ν’ ασχοληθώ ποτέ και δεν ξέρω ποια ακριβώς απόλαυση προσφέρει. Οπότε περί αυτού, βρες κάποιον άλλο να σε διαφωτίσει … Εγώ είμαι ο πλέον ακατάλληλος!!! …

Η δεύτερη έκφανση και στους λιγότερους γνωστή, είναι ο συναισθηματικός, ο ευγενικός έρωτας. Μ’ αυτόν ασχολιόμουνα πάντα κι αν έχω φάει τα μούτρα μου, πάρα πολλές φορές και πάρα πολύ άσχημα μάλιστα! … Γι’ αυτό κι έμαθα ίσως! … Κανέναν τους δεν ξέχασα όμως … Αυτός ο έρωτας παιδί μου, προϋποθέτει αλληλοσεβασμό, αλληλοεκτίμηση, σοβαρότητα και σχετική αυστηρότητα. Δεν είναι καθόλου εύκολος όπως ο χυδαίος, το αναγνωρίζω. Η εμπειρία του όμως, δεν έχει την παραμικρή σχέση με του χυδαίου. Η συναισθηματική του φόρτιση, δίνει πραγματικό νόημα στη ζωή αυτών των ερωτευμένων κι η ανάμνησή του αν ποτέ διαλυθεί, ποτίζει ευεργετικά σαν την βροχή, τον κάθε καινούριο που ακολουθεί. Μέσα σ’ αυτόν, βιώνεις στην πράξη τι θα πει να σε σέβονται και να σέβεσαι. Να σ’ αγαπούν και ν’ αγαπάς. Να σε φροντίζουν και να φροντίζεις. Να σε παιδεύουν και να παιδεύεις καθημερινώς, με στοργή και προσήλωση. Ακόμα και στο κρεβάτι, ο ερωτισμός ξεχειλίζει από απίστευτη φαντασία και ηδονή. Μοναδικός κι αξέχαστος …

Κι όλ’ αυτά, μακριά πάντα από χωριαταραίους και λοιπά ζωοειδή, που από την ζήλεια τους μπορεί να κάνουνε το παν, για να καταστρέψουν μια τέτοια όμορφη και ωραία σχέση. Τον έρωτά σου παιδί μου, να τον κρατάς πάντοτε μονάχα για τον εαυτό σου και να μην τον μοιράζεσαι, ούτε καν με τον θεό! Και πριν βιαστείς να μ’ επιπλήξεις ως ασυνεπή, επειδή εγώ αυτή την στιγμή, τον έρωτά μου για σένα τον εκθέτω δημοσίως και δεν τον κρατάω για τον εαυτό μου, θα σου υπενθυμίσω απλώς, πως αυτό είμαι αναγκασμένος να το κάνω και σε πληροφορώ, πως δεν μ’ αρέσει καθόλου μα καθόλου, αλλά δεν έχω και καμία άλλη πρόσφορη επιλογή, για να επικοινωνήσω μαζί σου. Εάν επικοινωνούσαμε ιδιαιτέρως μεταξύ μας, τότε κανένας δεν θα μάθαινε το παραμικρό για όλα τούτα και φυσικά, δεν είμαι εγώ αυτός, που αποφεύγει την προσωπική μας επικοινωνία, αλλά δεν θα είμαι κι αυτός, μετά κι απ’ όσα συνέβησαν μάλιστα ως τώρα, που θα την επιδιώξω και πρώτος κιόλας. Αυτή, θα είναι μια προσωπική σου και μόνο επιλογή. Εγώ απλώς, είμαι πάντοτε στην διάθεσή σου και σε περιμένω … … …

Επιπλέον όσον αφορά την δημοσιότητα, θα σου επιστήσω ιδιαιτέρως την προσοχή και σε τούτο. Είσαι πολλή νέα ακόμα παιδί μου και καλώς ή κακώς, κάθε σου έρωτας δεν είναι καθόλου βέβαιο, πως θα καταλήξει φυσικά και σε γάμο. Και δεν έχεις ιδέα πόσο επώδυνο είναι για έναν άντρα, ν’ αντιμετωπίζει καθημερινά τους προηγουμένους σου εραστές και μάλιστα, να γνωρίζει κι ιδιαίτερες λεπτομέρειες από τις σχέσεις σας. Κάτι τέτοιο είναι ικανό, ακόμη και να διαλύσει ανά πάσα στιγμή τον γάμο σου. Γι’ αυτό και τα ερωτικά σου, καλύτερα να ’ναι μακριά απ’ τον κόσμο. Ακόμη κι όταν βρίσκεσαι σε κάποια μόνιμη και σοβαρή όπως λέμε σχέση, δημόσια να συμπεριφέρεσαι κόσμια και χωρίς υποκριτικές υπερβολές για το θεαθήναι. Κράτησε πάντα τα καλύτερα για τον σύζυγό σου. Γι’ αυτόν που θα μοιραστείς μαζί του, το μεγαλύτερο ίσως μέρος της ζωής σου. Γι’ αυτόν που μαζί του, θα φέρεις στον κόσμο τα παιδιά σου. Μην του φορτώσεις ποτέ ένα παρελθόν σου, για το οποίο θα ντρέπεται και θα κάνει την ζωή του εφιάλτη. Αν φυσικά σ’ ενδιαφέρει, να κάνεις μιαν αξιόλογη οικογένεια κι όχι απλά, να βρεις έναν όποιον να ’ναι για να φορτωθεί το κόστος της οικογένειάς σου και τα υπόλοιπα, να τα βρίσκεις και να τα συμπληρώνεις, μ’ οποιονδήποτε άλλον από δω κι από κει. Διαφορετικά, κάνε ότι σου κατέβει … …

Κι έχε υπόψη σου και τούτο, εάν εσύ έχεις καθαρή την συνείδησή σου και δεν καλοτυχίσεις στον γάμο σου, αν πέσεις δηλαδή σε κανένα ρεμάλι που δεν θα είναι σε θέση να εκτιμήσει ίχνος απ’ τα προηγούμενα, τότε ακόμα κι αν καταλήξεις στην διάλυση του γάμου σου, γρήγορα θα σταθείς στα πόδια σου κι αμέσως θα βρεις και τον δρόμο σου. Εάν όμως φέρεις εσύ την ευθύνη όλων των προηγουμένων, τότε η ζωή δεν θα σου φερθεί καθόλου φιλόστοργα και την προσωπική σου αποτυχία, θα την δεις κατά πρόσωπο, στην αποτυχία σου κατά την ανατροφή των παιδιών σου και τον κακό τον δρόμο, που αυτά θ’ ακολουθήσουν. Κι αυτό θα σε πονέσει πολύ, μα πάρα πολύ … … … Πρόσεχε … … …

Και μια τρίτη βασική έκφανση, είναι ο ιδανικός έρωτας, ο έρωτας της αγάπης! … Μια πολύ προχωρημένη κατάσταση, εξαιρετικά απαιτητική και τρομερά δύσκολα υποφερτή! Γι’ αυτό κι αυτήν την κατάσταση, ελάχιστοι την γνωρίζουν στην ζωή τους κι ακόμα πιο ελάχιστοι, καταφέρνουν και να την υπομείνουν. Όσο για κείνους που τα καταφέρνουν, νομίζω πως μάλλον γνωρίζουν την μεγαλύτερη απόλαυση της ζωής τους!!! … Εγώ τουλάχιστον, την γνωρίζω μονάχα από την πλευρά μου και δεν έχω νοιώσει ακόμα, το μεγαλείο της ολοκληρώσεώς της. Δεν με καταλαβαίνεις έτσι; Θα σου το εξηγήσω.

Ο ιδανικός έρωτας, είναι εκείνος που απομένει, όταν οι ερωτευμένοι για οποιονδήποτε λόγο, κάποτε χωρίσουν. Και θα πρέπει να γνωρίζεις παιδί μου, πως καλές σχέσεις, είναι εκείνες που μένουν για πάντα και υγιείς, αλλά κι εκείνες, που ο χωρισμός γίνεται με κοινή συναίνεση και διατηρούνται έκτοτε, ως καλές φιλίες. Ο τρόπος που χωρίζουν δύο άνθρωποι, καταδεικνύει με απόλυτη ακρίβεια και την σχέση που είχαν. Ίδια κι απαράλλαχτα!!! … … …

Γι’ αυτό και σου γράφω, πως τον βιώνω μονάχα από την πλευρά μου. Σε όλες τις ερωτικές μου σχέσεις, που δεν ήταν και πολλές, εγώ ήμουνα πάντα αφοσιωμένος και συνεπής. Είναι ο χαρακτήρας μου τέτοιος, δεν το κάνω απ’ οποιαδήποτε υποχρέωση, ή χάριν οποιασδήποτε κοινωνικής απαιτήσεως. Απλά είμαι αυστηρά μονογαμικός. Έτσι μ’ αρέσει και δεν υπάρχει κάποιος άλλος, ιδιαίτερος λόγος … Μόνο που δεν ήταν έτσι και καμία από τις γυναίκες, με τις οποίες έμπλεξα ως τώρα! Μα καμία!!! … Όλες τους είτε είχαν ακόμα συναισθηματικές και διάφορες άλλες εκκρεμότητες με το παρελθόν τους, είτε προσπαθούσαν απεγνωσμένα ν’ απεγκλωβιστούν, από το δυσάρεστο παρών τους! Και το επιχειρούσαν, με τον πρώτο διαθέσιμο τυχόντα, όπως και μ’ εμένα. Μόνο που όταν διαπίστωναν, πως εγώ δεν ήμουνα κανένα παιδάκι για να παίζουνε μαζί μου, τα πράγματα δυσκόλευαν πολύ, η σχέση μας γινόταν εξαιρετικά απαιτητική γι’ αυτές κι αφού δεν μπορούσαν ν’ ανταπεξέλθουν στην συνέπειά μου, μαζεύανε τις ενοχές τους και δρόμο … Κι από τότε, αφού καμία δεν ήταν εντάξει απέναντί μου, καμία δεν επιχείρησε και να με ξαναπλησιάσει. Εγώ όμως που ήμουνα συνεπής, δεν έχω το παραμικρό πρόβλημα να ξαναβρεθώ φιλικά μαζί τους κι οποιαδήποτε στιγμή. Ελπίζω να με καταλαβαίνεις …

Μοναδική εξαίρεση στα παραπάνω, αποτελεί η σύζυγός μου κι αυτό, όχι γιατί δεν ήμουνα συνεπής απέναντί της, αλλά επειδή δεν μου πέρασε ακόμα ο θυμός, για το χάσιμο των παιδιών μου και την αποτυχία της, κατά την διαπαιδαγώγησή τους.

Κι εδώ έρωτά μου, λέω να κλείσω την επιστολή. Δεν ξέρω αν θα σου φανεί κάπου χρήσιμη, αλλά είχα πολλή μεγάλη ανάγκη να σου την γράψω. Πραγματικά σου εύχομαι ότι καλύτερο και σ’ ευχαριστώ για όλα. Θα σου είμαι ευγνώμων, για όλη μου την υπόλοιπη ζωή.

Και γνώρισέ με, δε νομίζω ότι έχεις να φοβάσαι το παραμικρό από μένα, εάν και μόνο φυσικά, είσαι συνεπής. Κι επικοινώνησε επιτέλους μαζί μου, όποτε θέλεις, όποτε μπορείς. Δεν μου αρέσει ετούτη, η δημόσια επικοινωνία μας … … …

Σ’ ερώ και φυσικά, … σου απαγορεύω να μ’ ερωτευθείς … … …

Τρίτη, 17 Σεπτεμβρίου 2019 / 11:11 μμ