prosfigiko-metanasteftiko

ΕΛΛΑΔΑ, Βόλος,
Κυριακή, 20 Οκτωβρίου 2019 / 10:26 μμ

Προσφυγικό – μεταναστευτικό

Μετά τις τελευταίες εθνικές εκλογές, τις οποίες κέρδισε η Νέα Χρυσαυγή με μόλις 22,60% και σχηματίστηκε η κυβέρνηση της Χούντας Μητσοτάκη, παρατηρούμε μία έξαρση του προσφυγικού – μεταναστευτικού προβλήματος και μάλιστα, ενώ η χούντα Μητσοτάκη φαινόταν προεκλογικά τουλάχιστον, να διάκειται πολύ πιο αυστηρά έναντι του ζητήματος αυτού, από την προηγούμενη κυβέρνηση!!! … Πως λοιπόν εξηγείται αυτό το παράδοξο φαινόμενο!!!;;; … … …

Για να βγάλουμε κάποτε μιαν άκρη, ας επιχειρήσουμε καταρχήν μια ψύχραιμη και αντικειμενική προσέγγιση του ζητήματος. Και για να επιτύχουμε κάτι τέτοιο, θα πρέπει πρώτα να ξεκαθαρίσουμε μερικούς βασικούς όρους κι αυτοί δεν είναι άλλοι, από τους όρους πρόσφυγας και μετανάστης! Ας πάμε λοιπόν στην «πύλη για την ελληνική γλώσσα» και στο Λεξικό της κοινής νεοελληνικής:

(http://www.greek-language.gr/greekLang/modern_greek/tools/lexica/triantafyllides/search.html?lq=)

πρόσφυγας ο [prósfiγas] Ο5 : αυτός που αναγκάζεται ή εξαναγκάζεται να εγκαταλείψει την πατρίδα του ή τον τόπο της μόνιμης κατοικίας του και να καταφύγει σε μια ξένη χώρα ή στη χώρα της εθνικής του προέλευσης, συνήθ. πληθ., για πληθυσμούς ή για άτομα που μετακινούνται ομαδικά: Οι πρόσφυγες από τη Mικρά Ασία, οι ελληνικοί πληθυσμοί που ήρθαν στην Ελλάδα μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Κύματα προσφύγων εγκαταλείπουν τις περιοχές όπου μαίνεται ο πόλεμος. Πολιτικοί / οικονομικοί πρόσφυγες, που εγκατέλειψαν τη χώρα τους για πολιτικούς / οικονομικούς λόγους. Στρατόπεδα προσφύγων, για προσωρινή εγκατάσταση. (Ζούμε) σαν (τους) πρόσφυγες, για προσωρινή και χωρίς ανέσεις εγκατάσταση. προσφυγάκι το YΠΟKΟΡ.

[λόγ. < ελνστ. πρόσφυξ, αιτ. -υγα]

μετανάστης ο [metanástis] Ο10 θηλ. μετανάστρια [metanástria] Ο27 : αυτός που έχει μεταναστεύσει, ιδίως με κίνητρο την εργασία: Έλληνες μετανάστες στη Γερμανία / στις HΠA / στην Αυστραλία.

[λόγ. < αρχ. μετανάστης· λόγ. μετανάσ(της) -τρια (πρβ. σπάν. μσν. μετανάστρια)]

Όπως βλέπουμε λοιπόν, μιλάμε για δύο τελείως διαφορετικές μεν, αλλά απολύτως ευδιάκριτες έννοιες! Άλλο πρόσφυγας κι άλλο μετανάστης! Κι ως προς τα τεχνικά στοιχεία της διαφοράς τους, διότι στην πράξη θα πρέπει να λαμβάνονται κι αυτά υπόψη, διαφορετικά χάος, ο πρόσφυγας είναι ένα άτομο κατατρεγμένο, που ξεσπιτώνεται ξαφνικά από τον τόπο του υπό πολεμικές συνθήκες, ή άλλες έκρυθμες κι ανεξέλεγκτες καταστάσεις, από τις οποίες καλώς ή κακώς, αισθάνεται άμεση απειλή για την ζωή του, ή και για τα προστατευόμενα μέλη της οικογενείας του. Και κάτω υπ’ αυτές τις συνθήκες, εισβάλλει κυριολεκτικά στην εθνική επικράτεια κάποιου άλλου κράτους, χωρίς φυσικά κι απολύτως δικαιολογημένα, να περιοριστεί καταρχήν στις προβλεπόμενες νόμιμες διατυπώσεις, διασταύρωση εθνικότητας, στοιχείων ταυτότητας, χαρτιά, διαβατήρια, βίζες κλπ. Όπως αντιλαμβανόμαστε όλοι μας, πρώτα προέχει η εξασφάλιση της ζωής του κι όλα τ’ άλλα, φυσικά έπονται!

Αντιθέτως ο μετανάστης, μετακινείται και δεν εισβάλλει σε κάποιο άλλο κράτος, κυρίως για βιοποριστικούς λόγους, οι οποίοι είναι αλληλένδετοι είτε απευθείας με το ζήτημα της εργασίας, είτε με το ζήτημα της εκπαίδευσης, είτε μ’ οποιοδήποτε άλλο παρόμοιο θέμα μπορείτε κι εσείς να προσθέσετε. Ο μετανάστης λοιπόν, δεν πιέζεται από κάποιες έκτακτες κι έκρυθμες συνθήκες που απειλούν πρωτίστως την ίδια του την ζωή! Οπότε για την μετακίνησή στην χώρα του προορισμού του, δεν οφείλει απλώς, αλλά υποχρεούται κάθετα κι αδιαπραγμάτευτα, να τηρήσει κατά γράμμα όλες ανεξαιρέτως τις προβλεπόμενες διαδικασίες εισόδου του στην χώρα προορισμού, να φέρει μαζί του όλα τα προβλεπόμενα έγγραφα και να κινείται πάντοτε, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα.

Και μετά απ’ αυτό το ξεκαθάρισμα των εννοιών, ας επιχειρήσουμε τώρα και την προσέγγιση του ζητήματος στα ελληνικά δεδομένα κι έτσι όπως το βιώνουμε, ειδικότερα μετά τον πόλεμο στην Συρία. Ποιοι λοιπόν είναι αυτοί που εισέρχονται στην χώρα μας καθημερινά κι έχουν προκαλέσει την απορύθμιση της κοινωνίας μας, πρώτον με την ιδεολογική σύγχυση της ταυτότητάς τους και κατά δεύτερον, με την αντικειμενική λειτουργική αδυναμία των νησιών μας, ν’ αντέξουν ένα τόσο τεράστιο κοινωνικό βάρος!; …

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία φυσικά, πως στην πλειονότητά τους μετά την έναρξη του πολέμου στην Συρία, επρόκειτο εκ πρώτης όψεως για «Σύριους πρόσφυγες» κι όχι μετανάστες! Ήταν και παραμένουν όμως πραγματικά πρόσφυγες για τα ελληνικά δεδομένα; Περίεργη ερώτηση θα μου πείτε, αλλά απολύτως εύλογη θα σας απαντήσω! Προσέξτε με πολύ καλά από δω και κάτω …

Όπως διευκρινίσαμε καταρχήν, πρόσφυγας είναι εκείνος που εισβάλλει σε κάποιο άλλο κράτος, για την προστασία του υπέρτατου αγαθού της ζωής. Κατά συνέπεια από την στιγμή που αυτό το αγαθό, εξασφαλιστεί σε κάποιο άλλο κράτος, τότε οποιαδήποτε μετακίνησή του σ’ έτερο παραπέρα κράτος, δεν δύναται να θεωρείται προσφυγιά, αλλά μετανάστευση! Τι θέλω να πω. Κάθε Σύριος που εγκατέλειψε την χώρα του εξαιτίας του πολέμου, δύναται να εκληφθεί ως πρόσφυγας, αποκλειστικώς και μόνο για μία και μόνη φορά, από την πρώτη χώρα στην οποία θα εισέλθει και στην οποία, παύει πλέον ν’ απειλείται η ζωή του.

Για παράδειγμα και με την ευκαιρία, ασχολούμενοι κι αναφερόμενοι συγκυριακά εδώ με τους Σύριους, καθετί που αφορά αυτούς, εξυπακούεται πως ισχύει και για κάθε άλλη ανάλογη περίπτωση, οπουδήποτε στον κόσμο! Οι Σύριοι λοιπόν που πέρασαν κι εισήλθαν στην Τουρκία, μόνο για την Τουρκία μπορούν να θεωρηθούν πρόσφυγες και για κανέναν άλλον απολύτως! Προσοχή όμως, το ίδιο ακριβώς πρόσφυγες, δύναται να θεωρηθούν κι από την Ελλάδα, όσοι είχαν διαφύγει από την Συρία με αεροπλάνο ή πλοίο και η πρώτη χώρα άφιξής τους, ήταν η Ελλάδα. Κι ομοίως μ’ αυτόν τον τρόπο, αν πρώτη χώρα εισόδου ήταν κι οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, ή οποιαδήποτε άλλη χώρα της υφηλίου, αρκεί να ήταν πάντοτε η πρώτη χώρα εισόδου, μετά την φυγή τους από την Συρία, όπου και δεν απειλούνταν άμεσα η ζωή τους.

Επίσης πρόσφυγες δύναται να θεωρηθούν κι όσοι διαφεύγουν από μιαν επικίνδυνη για την ζωή τους περιοχή, από απομακρυσμένη και τρίτη χώρα, όταν η διαφυγή τους επιχειρηθεί μέσα από άλλες ενδιάμεσες χώρες, όπου κι εκεί θ’ αντιμετώπιζαν εξίσου την ίδια απειλή για την ζωή τους. Για παράδειγμα, πρόσφυγας υποχρεωτικά θα θεωρούνταν για την Αμερική κάποιος Σύριος, εάν αυτός έβρισκε κάποιον τρόπο να περάσει πρώτα από το Ισραήλ σε καθεστώς παρανομίας και με άμεσο κίνδυνο, να επαναπατριστεί και πάλι στην Συρία, με άμεσο φυσικά κίνδυνο για την απώλεια της ζωής του κι αν κατόπιν από το Ισραήλ, εξασφάλιζε μ’ οποιονδήποτε έστω και παράνομο τρόπο, την διαφυγή του στην Αμερική.

Βεβαίως υπ’ αυτή την λογική της απειλής του επαναπατρισμού απ’ οποιαδήποτε χώρα, προφανώς κι ο κάθε άσχετος με πραγματική προσφυγιά Σύριος, όπως οι Σύριοι του ISIS, φαίνεται πως θα μπορούσε δικαιολογημένα να επικαλείται  παντού την ιδιότητα του πρόσφυγα και ν’ απολαμβάνει παντού ακόμη κι αδίκως, τα όποια ωφελήματα αυτής της ιδιότητας, όπως το δικαίωμα του ασύλου, ή την ακύρωση του επαναπατρισμού του για ανθρωπιστικούς λόγους κλπ! Αυτή βεβαίως είναι μια εξαιρετικά περίπλοκη παράμετρος, καθώς είναι παντελώς αδύνατο τεχνικά, να εξακριβωθεί η ταυτότητα των ατόμων από μια χώρα, η οποία βρίσκεται σε πόλεμο και το τελευταίο πράγμα που θα μπορούσε να την απασχολεί φυσικά, είναι η διασταύρωση των στοιχείων ταυτότητας των πολιτών της που διαφεύγουν στο εξωτερικό, σε συνεργασία με τις χώρες υποδοχής!!! …

Κι εδώ αρχίζουν τα δύσκολα κι όπου δύσκολα, πανταχού παρούσα κι η παρανομία! … Κι η παρανομία σημαίνει χρυσή ευκαιρία για χρήμα, για οποιοδήποτε κέρδος, μέχρι ακόμα κι επικοινωνιακό, για όποιους πολιτικούς λόγους! Κι όλ’ αυτά δυστυχώς, είναι κι εξαιρετικές αδυναμίες των δημοσίων υπαλλήλων, όπως και των εκάστοτε κυβερνητικών στελεχών! Κι εδώ ακριβώς, σ’ αυτόν τον κυβερνητικό χώρο, ακόμα και τα πιο απλά ζητήματα, όταν μπορούν με κατάλληλη διαμόρφωση ν’ αποδώσουν οποιοδήποτε αξιόλογο κέρδος, τότε ακόμη κι αυτά τ’ απλά,  μετατρέπονται σε μέγιστα ζητήματα κι όσο πιο μέγιστα, τόσο κι υψηλότερη η κατά κεφαλήν «μίζα» των ενδιαφερομένων, προς τους κυβερνητικούς κομπιναδόρους! Κι η περίπτωση της Συρίας, ήταν μια εξαιρετική περίπτωση για πλείστες όσες κομπίνες!

Εδώ όμως οφείλω να σημειώσω και κάποιες προσωπικές μου ενστάσεις στο ζήτημα. Με την έναρξη του πολέμου στην Συρία, όπως ακριβώς συμβαίνει και σε κάθε άλλη παρόμοια περίπτωση, το πρώτο πρόβλημα που προκύπτει απ’ την εμπόλεμη ζώνη για την υπόλοιπη υφήλιο, είναι το προσφυγικό. Και πάνω σ’ αυτό το προσφυγικό ζήτημα, επειδή εγώ μάλλον είμαι πάρα πολύ αυστηρός, παρακολουθείστε με πολλή προσοχή τις ακόλουθες ακραίες ίσως ενστάσεις μου και κατόπιν, εσείς πιο ψύχραιμοι και λογικοί από μένα, εξομαλύνεται κι αμβλύνετε κατά βούληση, τις δικές μου οξείες προσεγγίσεις! … … …

Πάμε λοιπόν. Προσωπικά δεν εκτιμώ καθόλου εκείνους τους πολίτες μιας χώρας, που σε περίπτωση πολέμου κι όντας αξιόμαχοι, εγκαταλείπουν την χώρα τους. Αυτούς δεν τους θεωρώ σε καμία απολύτως περίπτωση πρόσφυγες, αλλά κατάπτυστους κι ελεεινούς ριψάσπιδες! Και σ’ αυτό είμαι απολύτως κάθετος! Αδυνατώ παντελώς να θεωρήσω κάποιον ως πολίτη, όταν όντας αξιόμαχος, παρατάει την χώρα του στο έλεος του πολέμου κι αυτός τρέχει οπουδήποτε, να σώσει το τομάρι του! Όλοι οι δήθεν πρόσφυγες, προβάλλουν ως κύριο επιχείρημα δικαιολόγησης της προσφυγιάς τους, τον φόβο για την ζωή τους και για την ζωή των δικών τους. Και ποιος είναι τάχα απ’ αυτούς που μένουν πίσω στην πατρίδα τους και πολεμάνε μέχρις εσχάτων, που δεν φοβάται εξίσου για την ζωή του και για την ζωή των δικών του ανθρώπων!!!;;; … Ποιος!!!;;; … Ποια λοιπόν η διαφορά όσον αφορά τον φόβο για την ζωή, μεταξύ των προσφύγων και των πολεμιστών!; … Καμία απολύτως!!! …

Κι όμως υπάρχει κάποια λεπτή κι αδιόρατη. Το μόνο που πραγματικά κάνει την διαφορά, είναι εκείνος ο φόβος, που προέρχεται από την πραγματική κι αντικειμενική διαπίστωση, εκείνων που αντιλαμβάνονται πως πραγματικά έχουν ηττηθεί και δεν υπάρχει καμία απολύτως περίπτωση, οι κείμενες συνθήκες ν’ αντιστραφούν, οπότε το μόνο που πραγματικά απομένει, είναι το κοινώς λεγόμενο «ο σώζων εαυτόν σωθήτω»!!! … Ναι αυτοί ακόμη κι οι αξιόμαχοι, είναι πρόσφυγες και μάλιστα, με ηρωικά εύσημα, για όσους περισσότερους μπορέσουν να διασώσουν μαζί τους.

Κι αυτό δεν ισχύει φυσικά, μόνο στην περίπτωση πολέμου, αλλά και σε κάθε άλλη ανάλογη περίπτωση, όπως για παράδειγμα η πολιτική εκτροπή κι η επιβολή δικτατορίας, ή οι εθνοκαθάρσεις, οι θρησκευτικοί διωγμοί κλπ. Ειδικά δε όσον αφορά την περίπτωση της δικτατορίας, δεν υπάρχει πιο κατάπτυστος κι ελεεινός από κείνον, που εγκαταλείπει την χώρα μέχρι ν’ αποκατασταθεί η πολιτική ομαλότητα και μάλιστα, να ’χει και το απύθμενο θράσος μετά την αποκατάσταση, να επιστρέφει άθικτος και ν’ αξιώνει ηρωικούς τίτλους τιμής, μέχρι ακόμη και δικαιώματα ηγεσίας της χώρας, την οποία στα δύσκολα την εγκατέλειψε και κοίταξε να σώσει μονάχα το τομάρι του!!! … Και τέτοιες περιπτώσεις, έχουμε πάρα πολλές τουλάχιστον στην χώρα μας την Ελλάδα κι αυτούς τους αχρείους, αντί να τους στείλουμε στον διάολο κι ακόμα παραπέρα, τους κάνουμε ακόμα και πρωθυπουργούς μας και προέδρους της δημοκρατίας μας και και και!!! … … …

Σα δε ντρεπόμαστε λιγάκι Έλληνες!!! … … … Όταν μάλιστα τον καιρό που αυτοί οι βελουδόκωλοι, απολάμβαναν την ζωή τους στα Παρίσια, στις Αμερικές, στις Σουηδίες και δεν ξέρω κι εγώ που αλλού στον κόσμο, κάποιοι άλλοι βασανίζονταν στα κάτεργα της ασφάλειας και χάνανε την ζωή τους σε μπουντρούμια και ξερονήσια, για να ’ρθουν κατόπιν της πολιτικής αποκαταστάσεως, αυτοί οι βελουδόκωλοι και να ηγηθούν μάλιστα την χώρα, που με τόση δειλία είχαν εγκαταλείψει!!! … Πόσο αίσχος, μα πόσο αίσχος πια!!!;;; … … …

Κατά συνέπεια αγαπητοί μου και με την δική μου αυστηρότητα, πρόσφυγας είναι μονάχα εκείνος, που εξαναγκάζεται από πραγματικές κι αδιέξοδες συνθήκες, να επιχειρήσει την διάσωση της ζωής του, των δικών του κι όσων ακόμα δύναται μαζί τους. Όπως προανέφερα δηλαδή, σε περιπτώσεις εθνοκαθάρσεων, θρησκευτικών διώξεων, πολεμικής ήττας και άλλες συναφείς. Επίσης πρόσφυγας για μένα είναι, ακόμα κι εκείνος ο αξιόμαχος, που αφού μεταφέρει τον οποιονδήποτε δικό του ή όχι άμαχο, όπως έναν ανάπηρο, έναν γέρο, ένα παιδί σε κάποια άλλη ασφαλή χώρα κι αμέσως μετά, επιστρέψει και πάλι στην πατρίδα του να πολεμήσει μέχρις εσχάτων! Και πρόσφυγας, μόνο για όσον χρόνο απαιτείται για την εξασφάλιση των αμάχων στις προβλεπόμενες δομές φιλοξενίας της χώρας υποδοχής. Όχι παραπάνω. Και νομίζω πως αφού καταλάβατε τον συλλογισμό μου, τώρα μπορείτε κι εσείς να προχωρήσετε σε ανάλογες δικές σας σκέψεις …

Επομένως όλοι οι υπόλοιποι, δεν είναι πρόσφυγες, αλλά μετανάστες. Ακόμη κι από την Συρία, όλες εκείνες οι χιλιάδες που διέσχιζαν οδοιπορικώς την Τουρκία και φτάνανε μετά από 8 μήνες πεζοπορίας όπως ισχυρίζονταν απέναντι από τα ελληνικά νησιά, δεν είναι δυνατόν να θεωρηθούν πρόσφυγες. Τόσους μήνες αγαπητοί μου πεζοπορία, δεν μπορεί ποτέ να κάνει ένας κατατρεγμένος πρόσφυγας, που ξεσπιτώνεται άρον άρον από τον τόπο του, παίρνοντας μαζί του μονάχα έναν μπόγο πράγματα, χωρίς λεφτά και χωρίς στον Ήλιο μοίρα που λέμε! Οι περισσότεροι εξ αυτών, «είχαν τον τρόπο τους» για να επιχειρήσουν κάτι τέτοιο και προφανέστατα, κάπως τροφοδοτούνταν με χρήματα καθ’ όλη αυτήν την διαδρομή, διαφορετικά θα πέθαιναν απ’ την πείνα, έτσι απλά! Όλοι μας δε έχουμε γίνει μάρτυρες εικόνων, να φορτίζουν για παράδειγμα τα κινητά τους όπου σταθμεύανε. Σα να λέμε δηλαδή κάνοντας τον δικηγόρο του διαβόλου, πως όταν οι Πόντιοι πρόσφυγες μετά τις σφαγές αναγκαστήκανε να πάρουνε τον δρόμο για την Ελλάδα, το πρώτο πράγμα που σκεφτήκανε να πάρουν για τον δρόμο και με τα συγκριτικά δεδομένα εκείνα της εποχής φυσικά, ήταν μερικές νταμιτζάνες κρασί!!! … Ε όχι αγαπητοί μου, ε όχι! … … … Κάτι δεν πάει καθόλου καλά, σ’ όλο αυτό το σκηνικό!!! … … …

Προσέξτε όμως, φυσικά κι ανάμεσα σ’ αυτά τα μιλιούνια, υπήρχαν κι άποροι και πολλοί, που μπορεί να μην είχαν πραγματικά κάτι δικό τους, αλλά να συντηρούνταν απ’ τους υπόλοιπους που είχανε τον τρόπο τους … Ποιος όμως έχει την τεχνική δυνατότητα, να διαχωρίσει όλο αυτό το πολυσύνθετο πλήθος, με τις μύριες όσες προσωπικές ιδιαιτερότητες του καθενός τους και να τους κατατάξει, σ’ ευδιάκριτες και διαχειρίσιμες ομάδες, με ανάλογα δικαιώματα κι υποχρεώσεις, ποιος!!!;;; … Δε νομίζω ότι υπάρχει ούτε καν ένας άνθρωπος επάνω στον πλανήτη, που θα μπορούσε να διαχειριστεί ακριβοδίκαια, μία τόσο περίπλοκη και πολυσύνθετη κατάσταση, ούτε ένας!!! … … …

Κι όμως κάτι πρέπει να γίνει, κάπως πρέπει να βρεθεί μια λογική, μιαν εσχάτη έστω λειτουργική λύση! Αυτή η κατάσταση ντροπιάζει ολόκληρο το ανθρώπινο γένος, ντροπιάζει κάθε έννοια πολιτισμού στον πλανήτη, μας ντροπιάζει όλους μας!!! … Και δεν μπορούμε πλέον να εθελοτυφλούμε περισσότερο, η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο!!! …

Κι εδώ, αν και δεν είμαι καθόλου ειδικός, ούτε κι έχω την παραμικρή υπηρεσιακή εμπειρία για να δικαιούμαι να προβώ σε σχετικές προτάσεις επίλυσης του ζητήματος, εντούτοις θα το αποτολμήσω με τις εύλογες επιφυλάξεις μου και θα κάνω κάτι, απλά και μόνο, μήπως τυχόν και προσφέρω κάποιο δόκιμο πεδίο συλλογισμού, απ’ όπου οι ειδικοί ενδεχομένως, θα μπορέσουν ν’ αντλήσουν κάποια πρόσφορα κι εφικτά στοιχεία.

Και νομίζω πως η πρώτη κι η καλύτερη ίσως κίνηση, θα ήταν ένα υποχρεωτικό δεσμευτικό ψήφισμα του ΟΗΕ, για όλες τις χώρες του πλανήτη, με το οποίο θα καθορίζεται αυτομάτως σε περίπτωση πολέμου σε μια χώρα, ή σε άλλες περιπτώσεις μετά από σχετική απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, μία περιμετρική της εμπόλεμης χώρας ζώνη κι εντός όλων ανεξαιρέτως των όμορων χωρών τους, ας πούμε βάθους έως κι 100 km, η οποία να ονομάζεται «Ζώνη Προσφυγικής Ανοχής», μέσα στην οποία θα μπορούν να καταφύγουν όλοι οι πρόσφυγες της εμπόλεμης, ή προβληματικής χώρας.

Με το ψήφισμα αυτό, να καθορίζονται ταυτόχρονα κι όλες οι υποχρεώσεις και τα δικαιώματα των προσφύγων, τα όμοια των χωρών της υποδοχής τους, αλλά κι όλων των υπολοίπων χωρών του πλανήτη, για την συνδρομή τους στην αντιμετώπιση αυτού του αλληλέγγυου ανθρωπιστικού ζητήματος. Κυρίως δε να ορίζεται, πως μόνο όσοι θα εισέρχονται μέσα στις Ζώνες Προσφυγικής Ανοχής, θ’ αποκτούν την ιδιότητα του πρόσφυγα και κανένας, μα κανένας άλλος! Έτσι θα υπάρξει ένας πρώτος εφικτός τρόπος καταγραφής αυτών των ανθρώπων, μία πρώτη βασική περίθαλψη και κυρίως, θ’ αποκλειστεί κατά το πλείστον, η άσκοπη, άστοχη κι απελπισμένη τους διασπορά ανά τον πλανήτη, με όλες τις γνωστές δυσάρεστες συνέπειες και για τους ίδιους, μα και για τις χώρες υποδοχής τους. Και μετά την καταγραφή τους, οποιαδήποτε μετακίνησή τους εκτός των Ζωνών Προσφυγικής Ανοχής, να θεωρείται μετανάστευση και να υπάγεται αυτομάτως, στις αντίστοιχες, θεσμικές και τεχνικές ρυθμίσεις.

  Κάτι τέτοιο εκτιμώ πως θα εξαφάνιζε σχεδόν, τουλάχιστον το τραγικό φαινόμενο της ευκαιριακής εκμετάλλευσης των εμπόλεμων καταστάσεων, από ανθρώπους άσχετους με την εν λόγω εμπόλεμη περιοχή, που μετακινούνται επίτηδες και παράνομα πέριξ αυτής, έτσι ώστε να περάσουν σε άλλες ανεπτυγμένες χώρες δήθεν ως πρόσφυγες. Κι αναφέρω εδώ την χαρακτηριστική περίπτωση των αμέτρητων Αφρικανών, Αφγανών, Πακιστανών κλπ, που ξαφνικά ενσωματώθηκαν στους Σύριους κι αξιώνουν κι αυτοί από το πουθενά, την αναγνώρισή τους ως πρόσφυγες!!! … Αν είναι ποτέ δυνατόν!!! …

Επιπλέον, μια τέτοιου είδους διεθνή πρόβλεψη και δέσμευση, θα δημιουργούσε με τον καιρό κι όλους εκείνους τους πρακτικούς μηχανισμούς, οι οποίοι μέσα σ’ ένα διεθνώς διαμορφωμένο διοικητικό πλαίσιο, θα καθίσταντο πραγματικά κι εξαιρετικά αποτελεσματικοί, μειώνοντας στο δυνατό ελάχιστο έστω, τις δυσάρεστε συνέπειες του προσφυγικού για όλους! Θα μπορούσε για παράδειγμα την διοικητική διαχείριση των προσφύγων εντός των Ζωνών Προσφυγικής Ανοχής, να την αναλαμβάνει πάντοτε ειδική υπηρεσία του ΟΗΕ, στη διάθεση της οποίας θα περνάνε κι όλες οι σχετικώς προβλεπόμενες δομές κι υπηρεσίες, των εν λόγω χωρών υποδοχής. Κι όπου φυσικά δημιουργείται τάξη, υποχωρεί αντίστοιχα η αναρχία κι όλη η σχετική παράνομη δραστηριότητα, εκτός πια κι αν το μέλημά μας, είναι ακριβώς η διατήρηση κι η φροντίδα όλων αυτών των παράνομων κι επικερδών δραστηριοτήτων!!! … … …

Όσον αφορά δε το ζήτημα στην ελληνική πραγματικότητα, εδώ τα πράγματα είναι κυριολεκτικά χαώδη! Και σημειωτέον για τους επιπόλαιους γενικά, πως τα θαλάσσια σύνορά μας, δυστυχώς είναι πρακτικώς αδύνατον να σφραγιστούν! Έτσι απλά, μα πάρα πολύ απλά, είναι πρακτικώς αδύνατον! … Ούτε και είναι ηθικό, πόσο μάλλον νόμιμο, ο ελληνικός στρατός ή οποιαδήποτε άλλη ένοπλη αρχή, ν’ αρχίσει πυρ κατά βούληση, εναντίον οποιουδήποτε άοπλου, έστω κι αν αυτός επιχειρεί λαθραία εισβολή στην χώρα μας! … Απλά, σαφέστατα και τέλος μ’ αυτό το ενδεχόμενο, επικοινωνιακό παραλήρημα … … …

Και ναι, αυτοί που εισβάλλουν στην χώρα μας, δεν είναι όλοι τους Σύριοι και μάλιστα τώρα πια (και νομίζω πως δεν κάνω καθόλου λάθος), οι Σύριοι είναι οι πολλοί λιγότεροι όλου αυτού του πληθυσμού! Αλλά και σύμφωνα με τα προαναφερθέντα, προσωπικά αδυνατώ ν’ αναγνωρίσω ακόμα κι οποιονδήποτε Σύριο ως πρόσφυγα, απ’ αυτούς που βρίσκονται ήδη απέναντί μας στα Μικρασιατικά παράλια και πέραν της Τουρκικής επικράτειας. Οποιοσδήποτε Σύριος μπαίνει στην χώρα μας από την Τουρκία κι όχι απευθείας από την Συρία, δεν είναι πρόσφυγας αλλά μετανάστης. Πρόσφυγας είναι μονάχα ως την Τουρκία.

Επομένως το ζήτημα όσον αφορά την Ελλάδα, είναι αμιγώς μεταναστευτικό για όσους εισέρχονται μέσω Τουρκίας και προσφυγικό, με όλες τις σχετικές προϋποθέσεις, μόνο για τους Σύριους που καταφθάνουν στην χώρα μας απευθείας από την Συρία. Και νομίζω ότι ξεκινώντας απ’ αυτό, μπορούν στο εξής να προγραμματισθούν κι οι σχετικές παρεμβάσεις της χώρας μας, σ’ όλο αυτό το εκρηκτικό ζήτημα.

Θα προσθέσω μονάχα από την πλευρά μου, πως απ’ όλους αυτούς τους εισβολείς, ούτε το 1% δεν επιθυμούν να παραμείνουν στην χώρα μας κι όλοι τους σχεδόν, απλά θέλουν να περάσουν από την χώρα μας στην Ευρώπη. Κατά συνέπεια, η πιο απλή λύση για μας και που θα μας απάλλασσε μια και καλή από την παρουσία τους, θα ήταν να τους δίνουμε χωρίς την παραμικρή καθυστέρηση, τα εισιτήριά τους να πάνε όπου θέλουν! Μόνο που αυτή η τόσο απλή λύση, θα μας έφερνε σε κατά μέτωπο σύγκρουση με τους ευρωπαίους εταίρους μας, που όπως καταλαβαίνετε όλοι σας, δεν έχουν καμία απολύτως διάθεση να υποδεχτούν όλες αυτές τις μυριάδες των εισβολέων!

Οπότε τώρα πάνω σ’ αυτήν την ιδιόμορφη σχέση, φανταστείτε τώρα κι εσείς με την ησυχία σας και χωρίς άλλες δικές μου αυστηρές παρεμβάσεις, όλες τις πιθανές κομπίνες που στήνονται πάνω σ’ αυτό το ζήτημα, από τα σχετικά κυβερνητικά επιτελεία και τις παράπλευρες εγκληματικές οργανώσεις! Κι όποιος απ’ όλους σας μπορεί, ας προσπαθήσει στο τέλος να κρύψει όλη αυτή την αηδία, από τις εκπλήξεις που θα δοκιμάσει, ψαχουλεύοντας κάπως πιο πονηρά το όλο ζήτημα! … … …

Εγώ νομίζω πως πρόσφερα εκείνες τις διαστάσεις του ζητήματος, που μέχρι τώρα τουλάχιστον, δεν είδα ν’ αγγίζονται κι από κάποιον άλλον κι επειδή ήδη έχω εκταθεί πολύ και δεν ξέρω πόσοι θα φτάσετε ως το τέλος ετούτης της ανάγνωσης, μάλλον οφείλω να κλείσω προς στιγμήν και να σας ευχηθώ, καλύτερη, ωριμότερη και χρησιμότερη σκέψη! … … … Οι στιγμές δεν μας επιτρέπουν ούτε ηρωικούς παραλογισμούς, αλλά ούτε και άκρατους συναισθηματισμούς. Έχουμε μπροστά μας ένα πρόβλημα. Απλά πρέπει να βρούμε την καλύτερη δυνατή λύση του … Τίποτ’ άλλο … … …

Για την ΓΕΩΝΙΑ
ΑΝΤΩΝΙΟΣ Μαρτίνης

prosfigiko-metanasteftiko

prosfigiko-metanasteftiko prosfigiko-metanasteftiko prosfigiko-metanasteftiko prosfigiko-metanasteftiko prosfigiko-metanasteftiko prosfigiko-metanasteftiko prosfigiko-metanasteftiko prosfigiko-metanasteftiko prosfigiko-metanasteftiko prosfigiko-metanasteftiko prosfigiko-metanasteftiko