thiseas-2030
Απόσπασμα
1ο ΜΕΡΟΣ – Ιδέα – σελ. 61
…
ΔΙΟΤΙΜΑ: … Κι εγώ, … τι τελικά είμ’ εγώ για σένα; …
ΑΝΤΩΝΙΟΣ: Εσύ; … Εσύ ’σαι η ματωμένη μου ψυχή … Η θύελλα της Τέχνης μου … Η θλιβερή πραγματικότητά μου. Ο άνεμος που σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του. Τα κατάμαυρα σύννεφα, που σκοτεινιάζουν τον ουρανό απ’ άκρη σ’ άκρη. Οι κεραυνοί που σκίζουνε τα έλατα στη μέση. Ο Αινείας που κατεβάζει απ’ τα μπαράκια και τα καταγώγια του ντουνιά, όλο τον βούρκο, την βρομιά και την σιχασιά της κοινωνίας μας. Το κοτρώνι που κατρακυλά απ’ το βουνό και σκάει στη μεσιά της δημοσιάς, αποκόπτοντας για πάντα τον δρόμο μεταξύ μας … Και μοναχά όταν περνάει όλη ετούτη η συμφορά, όταν μακραίνει η προστυχιά και χάνεται με το ουρλιαχτό του λύκου, μονάχα τότε στη μοναξιά του φεγγαριού που ξεπροβάλλει, κει πάνω στον καθάριο ουρανό, κυλούν καθάριες οι σταγόνες της βροχής από τα φύλλα, κλέβουν και λίγο απ’ τ’ άρωμα των λουλουδιών στο γλίστρημά τους κι έτσι μυρωδάτες κι απαλές, ξαπλώνουν πάνω στην μαστιγωμένη γη, να γίνουν βάλσαμο και γιατρικό, να κλείσουν οι πληγές της. Τότε μονάχα αρχίζει το τραγούδι του κι ο γκιώνης, εκείνο το σπαραχτικό, το μοιρολόι για τον χαμένο αδερφό. Κι η κουκουβάγια κι η αλεπού βγαίνουν κυνήγι. Κι οι πέστροφες ανηφορίζουν στα νερά για πιο καθάρια, πιο λαμπερά κι αμόλυντα, από την ξιπασιά και τες πολλές αισχύνες των καιρών … Αυτά είσ’ εσύ για μένανε … Ένα κορμί σαν θύελλα! Θεριό θαρρείς η ηδονή του! Μια πρόκληση να του φορέσω τα λουριά, να του δαμάσω την φρικτή καταστροφή. Να κάνω λέει την τραχιά και βρόμική προβιά του, ένα κομμάτι γης ευλογημένο. Να σπείρω μέσ’ στο χώμα της, τα δάκρυα της ζωής μου κι απ’ τα γεννήματα, να τρώω κι εγώ, να τρως κι εσύ, να τρών’ και τα παιδιά μας … Μια φλόγα είσαι του κεριού που τρεμοσβήνει, στο μεσοχώρι Σάββατο Μεγάλο αργά, όταν χτυπούν τα σήμαντρα γι’ αγάπη και ξεμακραίνουν οι χωριάτες βιαστικοί, να σμίξουν στο τραπέζι. Είσαι η γούρνα που νεροκρατάει ελπίδα και σκύβω για να πιω μ’ ευγνωμοσύνη. Η ψίχα απ’ το καρύδι του λαιμού μου, με μέλι είσαι του γάμου το πεσκέσι. Το λάλημα του αηδονιού κάτω στον λάκκο, το πήδημα του κατσικιού στην άσπρη πέτρα. Είσαι το μάρμαρο που θέλω να σκεπάσει, τον χρόνο όταν γιομάτος θ’ αποκάμει … Σου φτάνουν τάχα όλ’ αυτά, ή μήπως θέλεις κι άλλα; … Πες μου …
(άναυδη τον πλησιάζει αργά και κοιτώντας τον βαθιά στα μάτια, κολλάει πάνω του κι αργά, φωλιάζει στις χούφτες του τα χέρια της σφιχτά, γέρνει και τον φιλάει απαλά στο στόμα και)
ΔΙΟΤΙΜΑ: … ΣΥΓΝΩΜΗ …
ΑΝΤΩΝΙΟΣ: Σσσσσστ … … … Σ’ ΑΓΑΠΩ … … …
…
Απόσπασμα
2ο ΜΕΡΟΣ – Επέμβαση – σελ. 64-65
ΑΝΤΩΝΙΟΣ: Στις 19 Ιουλίου 2030, θα ξεκινήσω με τα πολεμικά καράβια για το Λονδίνο …
(ξαφνιάζεται με την αποφασιστικότητά του και σχεδόν πανικοβάλλεται)
ΔΙΟΤΙΜΑ: Στις 19 Ιουλίου!!!;;; … Για το Λονδίνο!!!;;; … Να κάνεις τι!!!;;; …
(απολύτως ήρεμος)
ΑΝΤΩΝΙΟΣ: Να φέρω τα Γλυπτά του Παρθενώνα.
ΔΙΟΤΙΜΑ: Πως!!!;;; …
ΑΝΤΩΝΙΟΣ: Σήμερα το πρωί κιόλας, θα καλέσω τον υπουργό Εθνικής Αμύνης στο γραφείο μου στην Βουλή και θα του δώσω την εντολή της επιχειρήσεως.
ΔΙΟΤΙΜΑ: Με δουλεύεις!!! …
ΑΝΤΩΝΙΟΣ: Καθόλου! Μεθαύριο μάλλον, το σχετικό Προεδρικό Διάταγμα μετά την υπογραφή του από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, θα δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως και θα θυροκολληθεί στην Βουλή.
ΔΙΟΤΙΜΑ: Αστειεύεσαι!!! …
ΑΝΤΩΝΙΟΣ: Σου φαίνομαι ν’ αστειεύομαι;;; …
ΔΙΟΤΙΜΑ: Δυστυχώς όχι και γι’ αυτό με τρομάζεις!!! …
ΑΝΤΩΝΙΟΣ: Μέχρι τις 30 Ιουνίου 2030, θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί η ομάδα των 600 εθελοντών, έτσι ώστε μέχρι τις 15 Ιουλίου 2030, να οργανωθούμε στοιχειωδώς και να προλάβουμε να κάνουμε και μερικές ασκήσεις, με πραγματικά πυρά και κανονικές συνθήκες μάχης.
ΔΙΟΤΙΜΑ: Μου κάνεις πλάκα, … μου κάνεις πλάκα!!! … Δεν μπορεί να τα εννοείς αυτά που λες, δεν μπορεί!!! …
ΑΝΤΩΝΙΟΣ: 16 και 17 Ιουλίου 2030, οι εθελοντές θα πάρουν άδεια για να δούνε τους δικούς τους, μιας κι ενδεχομένως, αυτή μπορεί να είναι κι η τελευταία τους φορά.
ΔΙΟΤΙΜΑ: Αντώνη … Αντώνη … πες μου σε παρακαλώ πως αστειεύεσαι! …
ΑΝΤΩΝΙΟΣ: Στις 18 Ιουλίου 2030, όσοι από τους άντρες δεν δειλιάσουν την τελευταία στιγμή κοντά στους δικούς τους, στους γονείς, στ’ αδέρφια, στις γυναίκες και στα παιδιά τους, στους φίλους και στις φιλενάδες τους λεύτεροι και παντρεμένοι, μέχρι τις 10:00 το πρωί, θα έχουν παρουσιαστεί στα πλοία. Εάν παρουσιαστούν περισσότεροι από 300, μέχρι τις 12:00 θα γίνει κλήρωση μεταξύ τους. Λιγότεροι, όσοι κι αν είναι. Κι αν δεν έρθει κανένας, τότε θα πάω μοναχός μου!
(κυριολεκτικά τρομοκρατημένη πια)
ΔΙΟΤΙΜΑ: Αντώνη!!! …
ΑΝΤΩΝΙΟΣ: Στις 19 Ιουλίου 2030, ανήμερα των 27ων γενεθλίων του ΠΑΝΤΕΧΝΟΥ και με την ανατολή του Ήλιου, τα πλοία από το Ναύσταθμο της Σαλαμίνας, θα σηκώσουν άγκυρα και θα σφυρίξουν τον απόπλου, για την προσωρινή κατάληψη του Βρετανικού Μουσείου, την δήμευση των Γλυπτών του Παρθενώνα στο όνομα της Ελληνικής Δημοκρατίας και την φόρτωσή τους στα πολεμικά μας πλοία. Μετά την επιτυχή ολοκλήρωση της επιχειρήσεως, την λήξη της προσωρινής καταλήψεως του Βρετανικού Μουσείου και την επίσημη παράδοσή του στις Βρετανικές αρχές, τα πλοία μας θα επιστρέψουν στον Πειραιά, απ’ όπου τα Γλυπτά θα μεταφερθούν στο Μουσείο της Ακροπόλεως. Κι αυτό το πολιτισμικό έγκλημα, της αρπαγής τους από τον κόμη Μπρους, κατά τα έτη 1799 ως 1803, θα κλείσει άπαξ και δια παντός πια, στα κιτάπια της Ιστορίας …
…
thiseas-2030
thiseas-2030 thiseas-2030 thiseas-2030 thiseas-2030 thiseas-2030 thiseas-2030 thiseas-2030 thiseas-2030 thiseas-2030 thiseas-2030
